Op de snelweg komen de tranen al bij mij tevoorschijn en een flinke brok in me keel.
We rijden met zijn tweeën naar het Amc. Nu zonder Elynn ondanks dat het om haar gaat.
Het voelt raar en ik ben een beetje gespannen om daar weer heen te gaan. We hebben het eindgesprek met de oncoloog op de afdeling. Afdeling f8 waar Elynn meer dan 3 jaar behandeld werd.
We parkeren de auto. De parkeergarage is veranderd. Het voelt een eeuwigheid sinds we hier waren.
We stappen de lift in. Ik voel me rood worden en de tranen blijven prikken.
Het voelt onwennig om de afdeling op te komen zonder Elynn en toch voelt het zo vertrouwd. We melden ons bij de receptie. Rob haalt koffie op de afdeling. Gelukkig komt gelijk een bekende verpleegkundige naar ons toe.
En gelukkig zijn er meerder bekende verpleegkundige. Het leek me vreselijk om daar te lopen zonder iemand te kennen.
We maken een praatje en dan komt de oncoloog al aanlopen.
Hij kijkt op het inplanbord. Allebei Elynn haar Evv-ers zijn er niet. Gelukkig vraagt de verpleegkundige waar we bij staan of we iemand erbij willen hebben tijdens het gesprek. Ik vind het fijn als zij erbij is. Zij was er ook de laatste dagen in januari toen we naar huis gingen met Elynn na het slechte nieuws.
We lopen de gesprekskamer van de afdeling binnen. Altijd als we op de afdeling waren met Elynn wilde ik nooit naar dit kamertje. Ik zag het als het slecht nieuws kamertje dus wilde ik er nooit in, want dat zou betekenen dat we geen slecht nieuws zouden krijgen.
De tranen beginnen bij mij al gelijk te lopen.
Het voelt zo vertrouwd. Het liefst had ik er gewoon weer elke maand willen komen om te slapen, want dat zou betekenen dat Elynn nog leefde.
Ook sommige verpleegkundige hebben we zo vaak gezien tijdens opname ook dit voelt zo vertrouwd.
Ondanks de reden van dit gesprek was het fijn dat die plaats vond en ook op de afdeling om sommige verpleegkundige weer te zien en te spreken. We hebben van de meeste nooit afscheid kunnen nemen. Ook lukte mij dit niet in januari toen wilde ik zo snel mogelijk de afdeling verlaten.
We hadden voor de oncoloog en de verpleegkundigen een kleinigheidje meegenomen om ze te bedanken voor de goede zorgen en om af en toe nog even aan Elynn te denken als ze een kaarsje branden.
Wanneer ik richting de uitgang loop komen de tranen weer. Er is weer iets afgesloten van een periode met Elynn.
Naast het verdriet is er ook een soort van opluchting. Ik zag erg tegen dit gesprek op. Toch ben ik blij dat we het wel gedaan hebben.
We zullen zeker nog wel een keer op de afdeling komen, maar dan op bezoek.
Mama uit maastricht volgt nog steeds jullie mooie blog. Knap hoe jullie dit samen aanpakken. Daar heb ik heel veel respect voor. Eigenlijk ben ik heel benieuwd hoe het met aimee gaat. Wat vond ik haar toch sterk gedurende die zware periode en volgens mij kunnen kinderen ondanks hun verdriet zo goed weer het leven oppakken. Ik hoop dat ze iets zorgenlozer in het leven staat....ondanks het verdriet....xxx
BeantwoordenVerwijderenHet verbaast me om te lezen dat je denkt dat we vinden dat je zeurt met je verdriet...het is net als iemand schreef, door jou werd jullie gezin onderdeel van ons.door jouw bijzondere verhalen leefden we mee met die vreselijke situatie waarin jullie zaten.Ik werd haast zelf zenuwachtig als jullie de uitslag van iets kregen.nu elynn er niet meer is, mis ik haar maar ook jullie.bijna elke dag kijk ik even of je toch al wat geschreven hebt en dan denk ik dat je misschien ook even geen zin hebt in schrijven of dingen delen.het doet me dan haast pijn om te lezen dat je juist om tegenovergestelde redenen niet schrijft...verdrietig wordt ik haast van het feit dat jullie zo blij zijn met een kaartje, want ik denk juist dat jullie rust willen en hier niet meer op zitten te wachten misschien.hieruit blijkt maar weer dat we niet voor anderen moeten denken! Ik leef nog elke dag met jullie verdriet mee en hoop nog heel lang wat van jullie te horen...Misschien kan je nog een keer je adres vermelden zodat we toch nog weer een kaartje mogen sturen....
BeantwoordenVerwijderenEen lieve groet van Linda
Kanjers van ouders,
BeantwoordenVerwijderenouders van een kanjer van een kind.
Liefs, een mama uit Brabant
Het is niet makkelijk om terug te gaan naar F8 ,de afdeling waar de laatste jaren een groot deel van jullie leven plaatsvond,met mooie en zeer moeilijke momenten.
BeantwoordenVerwijderenWel is er weer een periode afgesloten in jullie leven en dat kost veel tranen.
Ik heb het zelf al dat ik steeds aan Elynn moet denken als ik weer voor mijn kuur moet gaan en denk dan vooral wat een dapper meisje ze altijd was en altijd vrolijk en lachend naar iedereen , daar kan iedereen een voorbeeld aan nemen!
Het AMC en Elynn zullen onlosmakelijk met elkaar verbonden blijven.
Veel liefs en we denken aan jullie .
Jullie zijn toppers en weet dat er nog steeds aan jullie wordt gedacht , het zal de pijn niet wegnemen ,maar wel een beetje helpen te verzachten.
Vooral blijven schrijven over Elynn en Aimee!
BeantwoordenVerwijderenIk lees je blog met veel belangstelling en zal dat blijven doen. Het is jouw blog, dus schrijf zoveel je wilt. Geen kind is zo aanwezig als het kind dat wordt gemist!!
Hartelijke groet
Een mama uit Groningen
Sterkte woensdag 2-9, weet dat we aan jullie denken.
BeantwoordenVerwijderenEn blijf vooral schrijven als het jou/jullie steun geeft!
veel liefs, Margret (psz libelle)