En dan gaat het leven gewoon door

Het zaterdagochtend, de ochtend dat we wakker worden en Elynn niet meer thuis is. Haar bedje is leeg. De afgelopen dagen ging ik na het opstaan direct haar kamertje binnen en ging ik naast haar zitten.

Nu staat er een leeg bed met alleen een rode hoeslaken. Haar kussen en dekbed met Peppa Pig is meegegaan in de kist. We hebben haar daar mooi in toegedekt.
Ik vind het moeilijk om het lege bed te zien staan.

Maar ook beneden is het stil. De bank is leeg. De plek waar Elynn altijd zat is leeg.

Aimée gaat maandags gewoon weer naar school. Daar hebben ze het over Elynn, maar ook over juf Gerda die is overleden. Elynn haar kleuterjuf en die van Aimée.
Voor mij gelijk de confrontatie met de andere ouders en kinderen, maar niemand komt naar me toe.

Als ik thuis kom is het stil. Wat moet ik gaan doen. De afgelopen 42 maanden alleen maar voor Elynn gezorgd. De tv stond altijd aan op Nickjr en Elynn was altijd lekker aan het kletsen of op de ipad aan het spelen en nu is het stil.

Mijn moeder komt dagelijks even langs. Dit is fijn!

Gelukkig zijn de dagen nog gevuld met zaken die ik moet regelen voor Elynn. Zo ben ik toch nog met haar bezig.
De dankbetuigingen ontwerpen en doorgeven. De urn ontwerpen en bestellen.

Zo blij dat ik al wist waar ik de urn wilde bestellen en hoe die er ongeveer uit moest komen te zien. Fijn dat die dan ook snel besteld is. Des de eerder is Elynn ook weer bij ons thuis.

De donatie gedaan aan de kanjerketting. Het geld dat is opgehaald tijdens de crematie en hebben we afgerond is in totaal € 1.100,00.

Afgelopen weekend zijn we weg geweest. Met z'n drieën even in een andere omgeving. Het voelde raar en incompleet. Wat een gemis, maar Elynn was mee. We hebben foto, kaarsjes en knuffel van Peppa Pig meegenomen en een mooi plekje gemaakt.

Na het uitpakken zijn we naar het zwembad gegaan. Rob en Aimée houden van het wildwaterbaan. Ik ga 1x mee, maar het eind van de baan is mij iets te pijnlijk. Ik ga alvast naar het grote bad. Eenmaal daarin komt het besef en de tranen. Wat hield Elynn van zwemmen en van het golfslagbad. De tranen komen, maar ik wil me groot houden. Er valt een balletje voor me en ik krijg spetters in mijn gezicht. Ik zie het balletje met de afbeelding, het is Peppa Pig.
In alles zie ik Elynn. In alles wat ik doe had ze er bij moeten zijn en zie ik haar gezicht en hoe ze ervan zou genieten!
Ik ben blij als Aimée en Rob ook weer in het grote zwembad bij mij zijn dan ben ik niet meer alleen met mijn verdriet.

Ondanks het gemis is het een lekker weekend. Zondags komt mijn broertje, met vriendin en 2 kids gezellig langs. Hun oudste is 7 maanden jonger dan Elynn en is 5 jaar en hun jongste is nu net zo oud als toen Elynn ziek werd 2 jaar en 2 maanden. Met haar mooie haartjes en pijpenkrulletjes zie ik toch ook Elynn in haar.
Het is fijn dat ik nu met haar kan zwemmen, terwijl de andere lekker van de wildwaterbaan afgaan.

Eind van de middag gaan we richting huis.

Thuis is het uitpakken en opruimen. De post bekijken. Bij de post zitten de foto's die gemaakt zijn tijdens de crematie en ook nog van thuis. Prachtige foto's en laten precies zien hoe het was. Het was mooi, precies zoals we wilde en hopelijk vond Elynn het ook mooi en heeft ze kunnen zien hoe geliefd ze was en hoeveel wij als ouders van haar houden en hoeveel we haar gaan missen.

In het blog van het afscheid heb ik 2 filmpjes erbij geplaatst. 1 van het oplaten van de ballonnen en 1 van de diavoorstelling die is getoond tijdens het afscheid.

Het besef is er nog niet helemaal bij mij. Soms zijn er dagen dat ik niet huil. Andere hebben een schuldgevoel als ze lachen of leuke dingen gaan doen en ik af en toe een schuldgevoel dat ik niet huil. Dat ik me groot wil houden. Straks denkt Elynn dat ik haar helemaal niet mis.

Het wordt absoluut steeds moeilijker en ook de laatste dag van haar leven komt steeds terug. Ik heb er steeds meer moeite mee. We hebben gewoon ons kind zien doodgaan.
Woensdag kwam de huisarts langs die er ook bij was. Voor hem was het een bijzonder moment en dat was het natuurlijk ook. Ik ben blij dat we er allemaal waren bij Elynn en dat ze liefdevol van ons heen is gegaan.

In het interview van de Flair zei ik " hoe kan ik mijn dochter loslaten". Ik snap het nog steeds niet dat het zo snel is gebeurd. Ik kon haar niet eens meer "vasthouden". Elynn liet zelf los. Op haar eigen manier en moment. Ik was er nog helemaal niet klaar voor en had haar graag nog langer bij me gehad.

Woensdag was ook de uitzending van Kika en het verhaal van milou was natuurlijk herkenbaar voor ons. Haar moeder vertelde dat ze na 5 weken het besef had van het nooit meer.

Afgelopen donderdag was het alweer 3 weken nadat Elynn overleed. Het besef komt nu toch steeds meer. Beetje voor beetje.

Zo raar dat het leven gewoon voor iedereen doorgaat en ook die van ons. We moeten er het beste van maken ook voor Aimée, maar het zal zeker niet makkelijk zijn.

Afgelopen woensdag moest er bij Aimée een wrat worden aangestipt. Huilen en niet willen meewerken. Ik zei tegen Aimée: "Je zusje deed het niks die gaf gewoon haar vinger". Waarop Aimée antwoorden dat Elynn dapper was en zij niet.
Zo moeilijk om Aimée dan te vergelijken met Elynn.

Tot op het einde heeft Elynn niet gehuild, niet aangegeven dat ze pijn had. Ze onderging alles en accepteerde elke achteruitgang. Wat een bikkel en een kanjer was Elynn. Daar kan ik zelfs wat van leren.
Natuurlijk is Aimée ook dapper en een kanjer. Ze deed het uiteindelijk wel ookal vond ze het heel erg pijn doen.

Aimée slaapt alweer in haar eigen bedje in haar eigen kamer. De laatste maanden lag ze altijd met 1 van ons samen. Gisteren lukte het haar uiteindelijk voor het eerst op haar nieuwe fiets te fietsen. Deze heeft ze al sinds haar verjaardag afgelopen september, maar ze vond de fiets nog te groot. Ze vond het weg fietsen en afstappen nog veel te eng, maar gisteren lukte het haar. Oh wat was ze trots en blij en ik natuurlijk ook. Gelijk wilt ze grote stukken fietsen. Onze kanjer!

Elynn-Olijf

Ik had al heel lang het idee om voor Elynn een olijfboom te planten.

Deze boom is o.a. het symbool  van eeuwig leven en kan meer dan 1.000 jaar oud worden!

Elynn heeft dit helaas verre van gehaald, maar ik vind dat zij zeker "eeuwig" in onze herinneringen zal bestaan! Écht toeval (of moest zo zijn?) dat ik, samen met haar vader, deze boom  (die ik dát moment niet kon weerstaan bij een bezoek aan tuincentrum Overvecht) op haar sterfdag heb geplant.

Wij, Rini en ik, zijn in ieder geval heel blij met deze "Elynn-Olijf" en zullen voortdurend aan haar denken wanneer wij hem zien, jaar in jaar uit. Wij zullen goed voor hem zorgen!

Hierbij een aantal symbolen die aan deze boom worden toegeschreven, welke ik van internet heb geplukt.

Olijfboom bij overlijden  Steeds meer nabestaanden plaatsen op het kerkhof naast de grafsteen een olijfboom als teken van liefde en trouw. Dit geeft een extra dimensie aan de verbondenheid.  Ook zien wij een toenemende trend in het gebruiken van de as van dierbaren - na crematie - in de grond onder een olijfboom.

De olijfboom staat symbool voor vrede, liefde en trouw. De olijf is een oersterke boom.
Elynn was ook oersterk!  Er is geen kind in de wereld geweest die deze ziekte zo lang heeft kunnen overwinnen, maar helaas ten slotte toch moest toegeven.

In de Bijbel kennen we het verhaal van Noach die na de zondvloed eerst twee keer een raaf uitzond om te zien of het land al weer drooggevallen was, maar beide keren kwam het dier terug, omdat er geen plek was om zijn pootjes op neer te zetten. De derde keer stuurde hij er een duif op uit en deze kwam terug met een olijftakje in de bek. De ramp was voorbij: er was weer nieuw leven aan het groeien. Dit is tot in onze dagen een wijdverbreid symbool van vrede en nieuw leven.
Ook voor Elynn is er een nieuw leven begonnen. In welke vorm kan ik niet zeggen, maar één ding is zeker: haar spirituele kracht zal nooit uitgeblust zijn en wordt bewaard bij haar Schepper! De Bijbel spreekt overigens van een "wederopstanding", na Armageddon, waarbij geliefden weer met elkaar worden verenigd. 

Vanwege de symboliek van olijfbomen (vrede, liefde en trouw) leent de olijfboom zich bij uitstek als geschenk bij geboorten, huwelijk of andere gelegenheden.  Ook als aandenken bij overlijden heeft een olijfboom een fantastische betekenis.

Het ga je goed!

Opa Pascal.

Het afscheid van Elynn 8 mei 2015

Dan is toch de dag van het afscheid aangekomen. Wat is de week snel omgegaan.

Wat een zware dag zal dit gaan worden. Allemaal laatste keren met Elynn erbij en haar bij het crematorium moeten achterlaten.

Het was fijn dat de uitvaart pas om 17:00 uur was. Nu hebben we de ochtend rustig aan gedaan.
Ik heb veel bij Elynn gezeten.

Rob en ik waren ontzettend zenuwachtig en zeiden tegen elkaar was de dag maar voorbij. We zagen allebei zo op tegen het afscheid.
Maar ook dit kunnen we samen. We hebben de afgelopen 3 en een half jaar zoveel moeilijke momenten beleeft en ook dat konden we samen aan. Voor Elynn en voor ons zou het een mooi afscheid worden.

Ik hou er niet van om te praten en al helemaal niet over mijn gevoelens. Zeker niet als het te emotioneel wordt en in het openbaar. Ik had mijn woordje tijdens de uitvaart al in februari geschreven. Die nacht ademde Elynn heel raar en ik had het gevoel dat het weleens slechter met haar zou gaan. Ik kon er niet van slapen en heb toen midden in de nacht geschreven over Elynn. Later heb ik de tekst wel iets aangepast, maar niet hard op geoefend.

In de middag kwam de familie en mijn vriendinnen. De fotograaf kwam en de uitvaartverzorger.

Om half 4 moest Elynn naar beneden komen. Eerst haar kistje naar beneden en daarna heeft Rob haar naar beneden gedragen en in het kistje gelegd. Een moeilijk moment voor hem en met knikkende knieën kwam Rob de trap af.

We hebben haar toegedekt in haar eigen Peppa Pig dekbed en met een paar Peppa Pig knuffels, wat tekeningen, chocola van Evi en een foto van ons vier.

Toen was het tijd om de kist te sluiten. De laatste keer dat we Elynn zouden zien. Een laatste glimp en een laatste aanraking. Samen met Aimée en Rob hebben we de knoppen dichtgedraaid.

De rouwauto was inmiddels ook achter gearriveerd en hebben ze de kist in de auto getild. Vanuit achter zijn wij met z'n allen achter de auto naar voren gelopen. Dit vond ik een bijzonder moment.

De laatste keer Elynn bij ons huis, een laatste keer door onze straat en daar gingen we in een stoet richting crematorium Den en Rust.

Het voelde zo onwerkelijk achter Elynn aan te rijden.

Daar aangekomen moesten we heel even wachten. Er werden ballonnen uitgedeeld aan de mensen en toen iedereen klaar stond konden we doorrijden en de auto's parkeren. Daarna werd Elynn uit de auto getild. Ik heb het over Elynn, maar het is natuurlijk de kist met Elynn er in.

Ook wij kregen ballonnen en Aimée en Amber lazen het gedichtje Hallo Ballon voor. Daarna telde Aimée af en werden de ballen losgelaten. Wat deden Aimée en Amber het goed en wat een prachtig gezicht alle ballonnen in de lucht.

Daarna zijn wij achter de kist aangelopen de aula binnen. De deuren werden nog even gesloten zodat we Elynn mooi konden neerzetten met de bloemen en knuffels.
Toen werd het eerste nummer "Zo stil" gestart gezongen door Jim Bakkum en kwamen de rest van de mensen de aula binnen.

Na het welkoms woord en de woorden van de uitvaartverzorger heeft Aimée de kaarsjes bij Elynn aangestoken.

Toen was het moment daar dat ik ging spreken. Samen met Rob en ook even Aimée aan mijn zij om mij te ondersteunen. Het was fijn dat ik dit kon doen voor Elynn. Nooit gedacht dat ik dit zou kunnen, maar voor Elynn deed ik alles en dit hoorde daar zeker bij. Nu kon ik nog over mijn mooie meisje spreken en vertellen tegen iedereen dat we zo trots op haar zijn. Dat Elynn zo dapper,sterk en lief was en dat wij haar zo ontzettend zullen gaan missen.

Hierna kwam het prachtige nummer van Bart Bosch met Ik vind jou zo lief. Ben zo blij dat ik dit nummer gevonden heb en zo toepasselijk voor ons en Elynn.

Na het nummer heeft mijn vriendin Jacqueline gesproken en toen kwam er een diavoorstelling met het nummer van Kim Lian "Dit pakt niemand ons meer af"

De vader van Robin, lotgenootje uit het Amc die afgelopen januari is overleden sprak daarna en de directeur van Elynn haar school.

Het nummer van Marco Borsato en zijn dochter Jada "Samen voor altijd"werd vervolgens gedraaid.

Opa Pascal heeft mooi over Elynn verteld hoe ze was en wat ze deed. Mooi om te horen met een traan en een lach.

Daarna weer het woord aan de uitvaartverzorger en toen iedereen langs de kist liep was er nog de nummers van Jan Smit met "Je naam in de sterren" en het allerlaatste liedje was van Marco Borsato met "Slaap zacht".

Ik ben helemaal niet bijgelovig, maar toen de dienst afgelopen was en iedereen langs liep had ik mijn zonnebril op en de tranen bleven lopen, Tot op een gegeven moment er een knoopje viel op de grond. Rob zag het, Aimée zag het. Het was van mijn drukknoop armband. Er zaten 3 drukknopen met foto op. 1 foto van Aimée en Elynn samen, 1 met de tekst "Jij bent lief"en 1 van Elynn en die van Elynn was gevallen. Was dit toeval of was dit Elynn. We zullen het nooit weten, maar ik vond het mooi en erg toevallig.

En toen was de taak als ons als ouders en zus om afscheid te nemen van Elynn en haar in de aula te moeten achterlaten. Dag lieve Elynn. Wij vinden jou zo lief en wat zullen wij jou zo ontzettend veel missen.
Dag lieverd. Ik hoop dat we ooit weer samen zullen zijn.

Daarna hebben we met iedereen een drankje gedaan en om 19:00 uur moesten we het crematorium verlaten.

Met de opa's en oma's zijn wij met Aimée nog uit eten geweest om de dag af te sluiten samen en konden we terugkijken op een mooi en waardig afscheid en ondanks dat we er tegen op zagen kunnen we er met een goed gevoel op terug kijken.

Hallo Ballon

Hallo Ballon, 

Wil je wat voor ons doen? 

Je moet gaan vliegen, heel erg hoog 

Want er is iemand daarboven die een kusje wilt hebben 

Daar…. Daar achter vlakbij de regenboog

Een kus en een knuffel 

Geef er zoveel als je kan 

Wij kunnen het van hieruit niet geven 

Dus doe jij het alsjeblieft even 

Zeg ook tegen Elynn dat we haar heel erg missen 

Iedere dag en iedere keer 

Dat we ook weleens huilen, want het doet zo zeer 

Zeg Ballon, vertel gelijk ook dat we Elynn niet zullen vergeten 

Dat is iets wat je Elynn echt moet laten weten 

Tot ziens mooie ballon 

Ik wou dat ik zelf naar Elynn toe vliegen kon.

Dit gedicht heeft Aimée samen met haar grote nicht Amber voorgelezen buiten voor de crematie voor alle aanwezige waarna we met z'n allen de ballonnen hebben opgelaten voor Elynn. 

(Dit gedicht ergens gelezen en vond het zo mooi en toepasselijk. Aimée wilde het heel erg graag voorlezen en wat heeft ze het super goed gedaan voor haar lieve zusje)

Mijn toespraak tijdens Elynn haar uitvaart

Elynn, Jij bent Lief! 

Hoe vaak we jou die zin “Jij bent lief” wel niet hebben horen zeggen is ontelbaar, maar nu zo onmisbaar. Je vond ook echt iedereen lief. Het maakte niet uit wat ze kwamen doen. Al was het voor een prik in je vinger of werd je gewassen wat je nooit leuk vond. dan zei je het nog. 

Wat waren papa en mama blij toen we in verwachting waren van jou. Ondanks een zware zwangerschap en een nog veel zwaardere bevalling kwam jij Elynn gezond op de wereld. Ons geluk kon niet op met 2 van die prachtige meiden. 

Tot net voor je 2e verjaardag. Je was moe, huilde veel, struikelde veel en zo kwamen er steeds meer klachten bij. Papa en mama waren bezorgd. Toch heeft het nog 2 maanden geduurd voordat de artsen ons vertelde dat jij een kwaadaardige hersentumor in je hoofdje had met uitzaaiingen. Ze vertelde ook dat de prognose niet goed was. 

 Onze wereld storten in. 

Jouw leventje werd vanaf dat moment bepaald door de artsen en het ziekenhuis. Je moest van alles ondergaan. De eerste maanden ben je echt heel ziek geweest van de chemo en was je erg bang voor witte jassen. Ook papa en mama hadden het moeilijk bij elke prik, alle ondezoeken, narcoses, het verlies van jouw mooie haartjes en om jouw zo ziek te zien. Gelukkig ging het steeds beter, je oogje ging niet meer hangen, je kon weer bukken en je hoefde niet meer zoveel te spugen. 

Je maakte er een sport van om zoveel mogelijk rondjes te rennen over de afdeling en het liefst zo hard mogelijk. Mama en Papa snel achter jou aangerend met de infuuspaal in onze hand. Dit kon je het eerste jaar heel lang volhouden. De verpleging vond dit een prachtig gezicht en wij zeiden met trots dat je al aan het oefenen was voor de marathon van New York. 

De afdeling waar je hoopt nooit te komen met je kind werd onze 2e huis en ondanks de verdrietige tijd probeerde we toch lol te hebben met elkaar. Jij werd de knuffelkoningin van de afdeling genoemd. Zoveel lieve verpleegkundige, artsen en heel veel lieve kindjes hebben wij daar leren kennen en hun ouders, waarvan sommige hopelijk vrienden voor het leven zijn geworden. 

Ik was in het begin nogal somber door de diagnose en de prognose en we leefde constant in spanning van chemo tot chemo en van MRI naar MRI. Maar jij, Elynn hield ons staande, want wat was jij elke keer zo dapper en sterk. Jij zei ook altijd ik ben niet ziek, ik heb geen pijn. Door jou hielden wij het vol! 

En toen kwam jouw 3e verjaardag. Jeetje zou dit jouw laatste verjaardag zijn. Constant de dingen beleven alsof het weleens de laatste keer voor Elynn zou kunnen zijn. Ondanks de zware tijd waarin er ook heel veel van je zus Aimée werd gevraagd maakte we ook heel veel mooie dingen mee. 

Als je in deze situatie belandt kom je er achter dat er veel stichtingen zijn en lieve mensen die ervoor zorgen dat we ook even momenten konden hebben om te genieten. Want voor een lange tijd had Elynn 8 dagen chemo, vervolgens 2 slechte weken waarin vaak een spoedopname kwam en 1 goede week waarin we dat weekend wat leuks met zijn vieren of met andere konden gaan doen. 

Het allerleukste vond Elynn in attracties gaan. Daarom zijn we met Make a Wish naar de Efteling geweest en was Villa Pardoes zo ontzettend fijn om een week dichtbij de Efteling te zijn. Met Against Cancer naar Moviepark in Duitsland en Phantasieland. 

Ook vliegen vond je geweldig en dat zelfs een paar keer gedaan. 

Naar mate de tijd verstreek bleven de MRI’S stabiel maar eisten de chemo’s zijn tol. Het 2e ziekte jaar rende Elynn nog geen 2 rondjes over de gang maar daar verzon ze wel wat op. Ze ging op de infuuspaal staan en zo kon je alsnog rondjes over de gang. Papa had een plankje gemaakt en zo stond jij er super stoer op. 

Nadat de tumor in je rug begon te groeien in het 3e jaar en na die vreselijke hersenvliesontsteking was daar de rolstoel. Keer na keer leverde je fysiek en geestelijk in maar je vond alles prima en accepteerde elke achteruitgang. Nog steeds wilde je rondjes over de gang. Nu in de rolstoel. Steeds kwamen er 1e keren bij. Toch met 4 jaar naar de basisschool, tanden wisselen wel 6 tanden in totaal. 

Elynn je bent een ontzettend dapper, vrolijk, mooi, lief, eigenwijs, sterk en bijzonder kind en wij zijn dankbaar dat je de onze bent. Ontzettend blij en dankbaar dat we nog zoveel mooie momenten samen met je mochten beleven. 

Je bleef maar vechten en doorgaan en verbaasde Iedereen!. 

Zonder de hulp van de Oma’s en Opa’s en familie, vrienden en onze werkgevers was deze periode nog veel zwaarder geweest. Heel erg bedankt voor jullie onvoorwaardelijke steun dag in en dag uit. 

Dank je wel lieve Aimée dat je altijd zo lief voor je zusje was en haar en ons zo goed hielp. 

Elynn door hoe je was hebben veel mensen jou in hun hart gesloten en zullen ze je nooit vergeten! 

Het is mooi en hartverwarmend hoe iedereen aan ons hebben gedacht en meegeleefd de afgelopen jaren. Door het blog kon ik van me afschrijven. Het was fijn alle lieve reacties en post voor de meiden te krijgen. 

Elynn, We zijn trots op je en we hopen dat je nu rust hebt. Weet dat we je ontzettend zullen gaan missen.

Elynn je bent de liefste van de hele wereld. 

We houden van je. 

Liefs mama, papa en Aimée.

Het is zo stil.........

Zo Stil gezongen door Jim Bakkum. Deze hebben wij gedraaid bij binnenkomst crematorium en als eerste nummer.

De tekst:

Zo stil, Dat iedereen wel weet dat dit zo blijft, Voor altijd, voor altijd en een leven lang, het was, Zo stil, Dat iedereen het voelde in zijn lijf, Geen pen, die ooit nog dit gevoel beschrijven kan.

Zo Stil, Dat alle klokken zwegen ja, De tijd stond onbeweeglijk, Zo stil en zo verloren ging je weg, Zo stil en zo verloren ging je weg.

Ik heb zoveel gehoord en toch komt niets meer bij me aan, En dat is dus waarom ik 's nachts niet slapen kan, Al schreef ik duizend liedjes over dit gemis, Dan nog zou ik niet weten, Waarom toch, dit gevoel voor altijd is.

Zo hard, De uren na de klap dreunde zo na, Dat niets nog, te bevatten en begrijpen was, het was, Zo hard, Dat alles wat we dachten, ons alleen maar leegte bracht, Zo moe en zo verslagen waren wij, Nu de stilte bij ons was in plaats van jij.

Ik heb zoveel gehoord en toch komt niets meer bij me aan, En dat is dus waarom ik 's nachts niet slapen kan, Al schreef ik duizend liedjes over dit gemis, Dan nog zou ik niet weten, Waarom toch, dit gevoel voor altijd is.

Zo stil, Hoewel ik je nog iedere dag mis, En waar je nu ook zijn mag, Echt het is, Me helder, Dat stilte nu jouw vriend geworden is.

Ik heb zoveel gehoord en toch komt niets meer bij me aan, En dat is dus waarom ik 's nachts niet slapen kan, Al schreef ik duizend liedjes over dit gemis, Ik zou het echt niet weten, Ik zou het echt niet weten.

Ik heb zoveel gehoord en toch komt niets meer bij me aan, En dat is dus waarom ik 's nachts niet slapen kan, Al schreef ik duizend liedjes over dit gemis, Dan nog zou ik niet weten, Waarom toch, dit gevoel voor altijd is.

Het is stil in huis en leeg. Als Aimée naar school is ben ik alleen. Alleen zonder Elynn.

Gelukkig komt mijn moeder elke dag langs.

Net even bij mijn schoonmoeder geweest op visite, omdat ze jarig is. Ondanks ons verdriet proberen we ons leven op te pakken en gaan we natuurlijk even langs.

Vlakbij mijn schoonouders huis is een park met een muur die graffiti tekeningen heeft. 2 maanden geleden met Elynn erheen geweest, want het woord STER stond er op. Ik wilde graag Elynn op de foto voor de muur.
In eerste instantie kon dit niet, maar nadat de nieuwe rolstoel er was ben ik direct daar naar toe gelopen.

Afgelopen week zag ik ineens dat de muur anders was en ik moest net nadat we bij mijn schoonmoeder langs waren geweest er even heen. Nu een foto met Aimée ervoor.

Alles verandert, alles is anders.......

De dagen er na...

Wat was het onwerkelijk om ´s ochtends samen wakker te worden en te beseffen dat Elynn er echt niet meer is en het bed in de woonkamer leeg is.

Geen medicijnen meer geven, niet meer katheteriseren, geen schone luier, geen thuiszorg ´s ochtends vroeg aan de deur om Elynn te wassen en aankleden.

De begrafenisondernemer belde dat Elynn pas ´s middags tussen half 5 en 5 uur terug thuis zou komen. Daarnaast dat de uitvaart zou plaatsvinden op vrijdag 8 mei en we konden kiezen uit maar twee tijden. 9:00 uur ´s ochtends of 17:00 uur ´s middags. De keuze lag dus wel voor de hand. Dan de middag om 17:00 uur dan hebben we de hele dag nog om afscheid van Elynn te nemen en zijn we de laatste bij het crematorium.

Mijn moeder en Rob z´n ouders waren al vroeg bij ons en hebben we de woonkamer opgeruimd. Het bed gedemonteerd en is ´s middags gelukkig ook opgehaald. Elynn haar slaapkamertje een beetje opgeruimd en haar oudje peuterbedje opgemaakt.
Wat was het gelijk leeg en anders.

Onze telefoons stonden rood gloeiend. We hadden het al ´s avonds op facebook en op het blog gezet, want het was ook al door andere erop gezet en ik wilde het liever zelf doen nadat de familie en vrienden waren ingelicht dat Elynn was overleden.

Fijne reacties gehad ook van Hart van Nederland, de Flair, Gooi en Eemlander en rtvnh. Fijn dat ze het nieuws ook op pakte op hun websites en in de krant.

De eerste bloemstukken en kaarten kwamen al gelijk binnen. Ik voelde me nerveus, want ik wilde dat Elynn weer thuis was.
Het is jammer dat het balsemen via deze begrafenisonderneming niet thuis kon. Voelde gelijk zo incompleet zo zonder Elynn. Door de file was ze er pas om 5 uur. Nu wel via de achterdeur.

Ze kwamen weer met een brancard binnen met een paarse deken eroverheen en daaronder helemaal ingepakt. Ik dacht ik wil haar pas zien als ze boven in haar bedje zou liggen, maar ze gingen alle dekens al afdoen. Het moment dat ik haar gezichtje onder het witte deken zie, breek ik. Mijn meisje die daar echt dood ligt.

Rob heeft haar naar boven getild en we hebben haar mooi in haar bedje neergelegd en toegedekt. De Peppa Pig knuffels om haar heen.

Het witte kistje kwam ook gelijk al en hebben we op haar kamertje gezet. We wilde graag Aimée en alle neefjes en nichtjes de bovenkant vol stickeren. Stickeren deed Elynn het liefste en we hebben nog zoveel stickers over. Zo konden de kindjes in de buurt van Elynn van de kist iets heel moois en persoonlijks maken.

We hebben veel bezoek gehad van familie en vrienden die week. Het was fijn om niet alleen te zijn. Elke avond kookte iemand anders voor ons en het was fijn om zoveel mogelijk bij Elynn te zitten.

De rouwkaart was zondag klaar en werd opgehaald door TNT post. Ik had er ook 1 naar ons gestuurd en idd maandag lag die in de brievenbus.

Aangezien het schoolvakantie was had Aimée haar juf de school maandags een uurtje open gedaan voor de kinderen bij Aimée in de klas om een tekening te maken en eventueel erover praten.
Aimée wilde zelf ook er heel graag heen en is met haar vriendinnetje gegaan. Natuurlijk super goed voor Aimée en haar verwerking. Ze baalde ook dat het vakantie was, want het liefst was ze gewoon weer naar school gegaan.

Je zag Elynn per dag veranderen. Natuurlijk alleen maar goed voor het afscheid, maar erg moeilijk om te zien. Steeds een beetje meer afscheid van haar lichaampje.

De voorbereidingen voor de uitvaart waren in volle gang. De liedjes bekend, opa zorgde dat er een mooie diavoorstelling was nadat ik de foto´s had doorgegeven. De sprekers waren bekend. Ik moest van mezelf spreken voor Elynn. Ik dacht dat ik het niet zou kunnen, maar ik moest het doen van mezelf voor Elynn. Mijn dochter daar moest ik de laatste keer dat mogelijk is nog tegen praten en over praten.

Ik hoopte dat het een mooie uitvaart zou worden wat Elynn verdiende. Dat er veel mensen zouden komen die Elynn in hun harten hadden gesloten.
En toen was er alweer een week voorbij en werd het vrijdag 8 mei. De dag dat we definitief afscheid moesten nemen van onze mooie dochter Elynn.

Ik had nooit gedacht dat ik die dag door zou komen. Maar we zijn de laatste jaren als gezin zo sterk geworden en we doen het samen voor Elynn! Je wordt die dag gedragen en beleeft alles in een roes.

Je weet niet hoe sterk je bent tot het moment dat sterk zijn de enige keuze is die je hebt!.

Over de uitvaart zelf zal ik schrijven als ik wat mooie foto´s heb om erbij te plaatsen.

Laatste dagen van het leven van Elynn

Waar begin je met schrijven. Alles blijft als een film herhalen in mijn hoofd. Ik kan er niet van slapen. Ik merk dat ik het toch moet opschrijven voordat ik het misschien vergeet. Nu komt alles steeds nog zo helder voorbij. Waarschijnlijk zal ik het nooit vergeten, maar laat ik het toch nu maar opschrijven.

Wat is het achteraf snel gegaan.

Natuurlijk hebben we nog mooie maanden en momenten met Elynn gehad. Mooie herinneringen kunnen maken samen met haar.
Wat was het moeilijk om na het horen dat de Mri slecht was de afdeling voorgoed te moeten verlaten met Elynn. Daar waar ze de afgelopen jaren zo goed verzorgd werd. Het was zo moeilijk om onze 2e huis stilletjes te moeten verlaten en het besef dat we nooit meer met Elynn daar nog terug zouden komen.

De onzekerheid hoelang ze nog bij ons zou mogen blijven. De angst dat ze pijn zou krijgen. De angst van haar dood. We kunnen haar toch niet loslaten. We kunnen toch niet zonder Elynn. Het kan toch niet waar zijn dat ze echt dood gaat. Ze is zo mooi en zo lief en ze verdient toch een mooi en gelukkig leven. Waarom is het onze mooie, lieve, dappere kanjer toch niet gegund.

Gelukkig knapte Elynn steeds wat meer op nadat we thuis waren gekomen. Dan kan je goed zien wat een troep chemo toch is en hoe ze er aan toe was.

Bijzondere momenten gehad door de kaartenactie. Mama en papa hun verhaal doen op tv. Stukjes in de krant en op websites. De vele kaartjes en kadoos voor Elynn en Aimée. Fijn om te hebben mogen ervaren hoe hartverwarmend onbekende mensen kunnen zijn en hoe er met ons meegeleefd werd.

Het prachtige interview in de Flair en de mooie foto's.

De mooie gipsafdrukken en de prachtige tekening. Nu allemaal zo dierbaar.

Ik ging donderdags 23 april high tea met een moeder, waarvan haar dochter leukemie had. Ondanks dat de behandeling al bijna een jaar klaar is ondervinden zij nog steeds de gevolgen van de behandeling bij hun dochter en die revalideert momenteel bij ons in de buurt. Voor mijn verjaardag had ik een high tea gekregen van haar. Zo bijzonder de mooie vriendschappen die we hebben gesloten met lotgenoten.

Mijn moeder bleef even bij Elynn. Het voelde al niet goed om weg te gaan. Het was zo dubbel. Je zag Elynn veranderen. Haar rechteroogje ging meer hangen en ze werd sneller moe.

Vrijdags begon Elynn met spugen. Het was Aimée haar eerste vakantiedag en ik had een paar uurtjes thuiszorg gepland zodat ik met Aimée wat samen kon doen. We zijn naar Oud Valkeveen geweest met Aimée haar vriendinnetje. Ik durfde tussentijds niet de thuiszorg te vragen hoe het ging. Ik wilde Aimée haar dag niet verpesten, maar ik had Elynn geen seconde uit mijn gedachte en mijn onderbuik zei al foute boel.

Elynn had die dag vaker gespuugd en vanaf die dag sliep Elynn steeds meer en had ze geen behoefte meer aan eten en drinken.

Als opa Joop binnenkwam was altijd het eerste wat Elynn vroeg: Opa heb je wat? En dan kreeg ze van opa een stukje witte chocolade. Nu zei ze niks.

Ook tv wilde ze niet meer kijken. Alleen maar slapen.

Maandags koningsdag toen de thuiszorg kwam hebben we met haar onze zorgen gedeeld en toch de huisarts gebeld. Hij is langs geweest en contact gehad met onze oncoloog.

Elynn lag er niet bij alsof ze pijn had. Volgens protocol zaten we nog steeds op stap 2 van de 6 stappen.
Toch besloten om morfine pleister op te plakken zodat we haar niet onnodig meer hoefde wakker te maken voor medicijnen.

De medicijn momenten waren eigenlijk nog de enige momenten dat we contact hadden met Elynn. Gelukkig was ze dan ook nog best helder met antwoorden, maar wel met een zielig zacht stemmetje,

Elynn lag altijd op haar buik met haar gezicht naar de muur. We zagen eigenlijk nog alleen maar haar achterhoofd de hele dag.

Als ik nu achteraf de foto's kijk zag je al dat het niet lang meer zou duren. Toch had ik een beetje gedacht, omdat ze al zo ver was gekomen dat het nog wel weken zou duren. Achteraf natuurlijk beter dat het niet zo lang meer duurde voor zowel Elynn als voor ons.

Ik heb de afgelopen 4 maanden bijna elke nacht naast Elynn op het luchtbed op de grond gelegen. De laatste paar dagen liep die heel zacht leeg en als ik dan om 6 uur ´s ochtends Elynn haar medicijnen moest geven lag ik bijna op de grond. Daarom had ik besloten de 30ste samen met Aimée boven te slapen.

´s ochtends na het verzorgen door de thuiszorg had de medewerkster al haar zorgen geuit. Elynn haar linker armpje was slap.

Tijdens het laatste persoonlijke gesprek met onze oncoloog op de afdeling had hij ons een beetje voorbereidt hoe het zou gaan. De tumor vanuit haar onderrug zou naar boven gaan groeien. Er was toen al uitval in haar benen. Hij vertelde dat op een gegeven moment ook andere functies zouden gaan uitvallen waaronder haar armen. Rob had gelijk aangegeven dat het hem dat het ergste zou lijken als Elynn niks meer zou kunnen met haar handen, want daar beleefde ze haar plezier met de ipad te spelen en stickers te plakken.

De oncoloog vertelde toen dat dat moment en haar functie van ademhalen erg dichtbij elkaar liggen en dat Elynn als dat zou gebeuren er zelf niet zoveel meer van mee zou krijgen. Elynn zou dan ook echt niet meer op de ipad willen of stickeren,

Na het verschonen en wassen van Elynn werd haar bed verschoond. De thuiszorg vroeg of ik Elynn even op schoot wilde. Dit wilde ik erg graag. Elynn lag slap in mijn armen en reageerde niet. ik heb haar veel kusjes gegeven en Aimée foto´s gemaakt.

Daarna nog even Elynn bij Aimée op schoot. Pfff wat een bijzonder mooi, heftig en verdrietig moment. Aimée was zo lief tegen haar zusje aan het praten. Elynn probeerde te reageren, maar was onverstaanbaar.

De pedagogisch medewerkster kwam die dag ook voor Aimée en aan het eind van de dag heeft ze nog een moederdagkado gemaakt van klei in de vorm van een hartje met afdruk van vinger Aimée en Elynn. Ook hier reageerde Elynn niet op en staarde voor haar uit.

De pedagogisch medewerkster had die middag ook een boekje voor gelezen voor Aimée over een egeltje en Aimée kwam huilend beneden en nadat ik haar getroost had liep ze naar Elynn en heeft ze Elynn heel veel kusjes gegeven.

Opa en oma vd Brink waren ´s middags op visite en net alsof het met haar laatste kracht was zei ze in ene tegen hun `Jij bent lief. De tranen sprongen in onze ogen.

Na de medicijnen van 6 uur heb ik Elynn weer op haar buik gelegd. Alle medicijnen voor de nacht klaar gemaakt. We hadden nog visite na het eten van mijn vrienden en hebben Elynn nog achter op haar hoofd gedag gekust en zijn Aimée en ik naar boven gegaan om te gaan slapen.

Rob appte me tegen 21:00 uur dat de oncoloog had gebeld en vroeg hoe het ging. Rob gaf aan dat hij bang was voor de nacht. Rob had verteld aan de oncoloog dat Elynn ontzettend herrie maakte, dat hij niet eens de vaatwasser kon horen. De oncoloog had aangegeven dat er nu echt wel organen zouden gaan uitvallen. Rob schreef dat hij bang was dat er misschien geen morgen meer zou zijn voor Elynn.

Ik wilde wachten totdat Aimée in slaap was, maar dat lukte natuurlijk niet. Ik ben dus maar met Aimée naar beneden gekomen met kussen en dekens. Dan maar met z´n alle beneden bij Elynn slapen.

Ik rook toen ik beneden kwam poep en keek bij Elynn onder de dekens. Haar hele luier zat vol.
Ik wilde haar omdraaien, maar dit was moeilijk ze was helemaal slap. Ik kreeg het gelijk benauwd en nadat ik haar omdraaide schrok ik zo ontzettend van haar gezichtsuitdrukking. Ogen wijd open en niet meer knipperen. Haar mond open en kwijl over haar gezicht. Ze ademde en hartje klopte nog wel, maar onregelmatig. Bij mij kwamen gelijk de tranen en het besef dat Elynn al weg was, ondanks dat ze nog ademhaalde.

Aimée begon me heel lief te troosten. Rob belde de huisarts en de oma´s en opa´s en ik ben Elynn haar luier gaan verschonen. De tranen bleven stromen.

De huisarts was er tegen half 11. In overleg met de huisarts de thuiszorg gebeld die in de buurt woont en die de ochtend ook bij ons was. Die was er heel snel. Ook de oma´s en opa waren er inmiddels.

De huisarts had niet het idee dat Elynn het benauwd had. Hij gaf ook aan dat Elynn hier geen last van zou hebben. Ze was inderdaad al in een coma gegleden. Hij bleef samen met de thuiszorg van een afstandje observeren en gaven ons alle ruimte en rust om bij Elynn te zitten. De verwachting was dat het niet meer uren zou duren. Om kwart voor 11 stopte Elynn haar hartje en zo blij en dankbaar dat het zo klaar was en niet een hele lange en zware doodstrijd. De huisarts heeft nog 2x geluisterd en ons toen gecondoleerd.

Nooit verwacht dat het allemaal zo snel zou gaan en heb alles in een roes beleefd. Mijn moeder en schoonmoeder hebben de familie ingelicht. Ik heb de begrafenisonderneming gebeld.

Bizar maar achteraf zo fijn dat we een dag eerder al alles besproken hadden met de uitvaartondernemer. Zij wisten al van onze wensen en hebben alles al in gang gezet.

Ik wilde een lichte balseming en Elynn opbaren op bed boven in haar kamertje. Elynn zou pas om 2 uur ´s nachts worden opgehaald om pas ´s ochtends te worden gebalsemd.

Aimée was moe en is met oma en opa vd Brink naar huis gegaan. De thuiszorg heeft Elynn gewassen en ik heb haar ondersteund en meegeholpen met aankleden van Elynn. Zo ontzettend erg om de veranderingen gelijk te moeten zien bij Elynn.

Mijn zus, broertje en zijn vriendin zijn nog gekomen. Samen rond het bed van Elynn gestaan en wat gedronken.
Om 2 uur kwam de auto om Elynn op te halen. De brancard stond voor de voordeur en Rob moest haar naar buiten tillen en op de brancard tillen. De lichten in de flat tegenover ons gingen gelijk uit. Eigenlijk hadden we het achteraf via de achterdeur moeten doen, maar op zo´n moment sta je er allemaal niet bij stil. Elynn werd ingepakt en in de auto geduwd. Mooi en bijzonder en zo verdrietig om te zien dat er nog even voor de auto werd gelopen.

Daarna was het leeg. Het bed waar Elynn de afgelopen maanden op had gelegen in de woonkamer was leeg.

Rob en ik zijn samen gaan slapen en echt geslapen konden we niet. Het was een korte nacht.

Het had zo moeten zijn dat de oncoloog ´s avonds nog belde. Anders had het zo maar anders zijn gegaan dat Rob haar ´s nacht om 24:00 uur medicijnen wilde geven en ze dan al was overleden. Nu waren we samen bij Elynn. Haar handje vast gehouden en gekust.
Wat wordt ze door ons gemist.

ELYNN, Jij bent echt de liefste!!!!

Zonder Elynn

Geen hoop meer,
Geen angst meer dat Elynn dood gaat,
Geen spanningen meer voor uitslagen,
Geen verdriet meer om alle prikken en behandelingen,
Geen verdriet om Elynn zo te zien veranderen,
Geen protocollen en ziekenhuisafspraken meer,
Geen opnames op de afdeling,
Geen prikken zelf meer aan Elynn geven,
Geen 5x per dag medicijnen geven,
Geen sondes en sondevoeding meer,
Geen katheters, darmspoelen en luiers verschonen,
Zoveel geen meer wat ik niet zal missen, maar liever aldat erboven zodat we Elynn nu niet hadden hoeven missen.

Alle afgelopen jaren waren zwaar, maar alles deden we met liefde voor onze dochter Elynn. Samen waren we sterk. Samen gingen we ervoor. Samen hadden we hoop. Elynn hielp met haar karaktertje ons erdoor heen.

Zonder hoop geen leven. Nu begint onze leven zonder Elynn er in.
Wat zouden we alles geven om terug te gaan naar ons leven met haar er in.

Wat houden we van onze kanjer en wat hebben we een verdriet.
Nooit meer Elynn dat mooie zinnetje "Jij bent lief" horen zeggen. Soms om gek van te worden, maar nu zo onmisbaar.

Moederdag

Vandaag gelijk al een beladen dag. Vanaf nu zullen meerdere dagen moeilijk zijn, maar deze kwam wel erg snel na het overlijden van Elynn.

Toen we wisten dat Elynn niet meer beter zou worden hoopte ik op een gegeven moment dat ze er nog zou zijn met mijn verjaardag in april. Gelukkig was ze daar nog bij. Toen kwam koningsdag en dan hoop je daarna ook nog moederdag.
Wat ging het in ene snel en wat hebben we uiteindelijk Elynn snel moeten loslaten.

Nog steeds niet te bevatten en onwerkelijk. Ik denk dat ik nog steeds in een roes ben en dat het allemaal nog niet echt tot me doordringt. Misschien nog maar even fijn.

Vandaag toch verwend door mijn meiden. De pedagogisch medewerkster had 30 april in de middag toen Elynn nog leefde haar vinger in klei gedrukt en die van Aimée in de vorm van een hartje en daar een mooi hangertje van gemaakt. Deze heb ik vandaag opengemaakt. Zo had ik toch nog iets van Elynn gekregen.

We zijn vandaag naar beide moeders geweest en zo maar vroeg naar bed, want Aimée moet morgen weer naar school.

Zaterdagochtend kregen we te horen dat Elynn en Aimée haar kleuterjuf op 8 mei is overleden en ook het zoontje van een vriend van mijn broertje van 1 jaar. Zaterdagavond bericht gekregen dat lotgenootje Aliza is overleden. In 2 dagen tijd 3 families die afscheid hebben moeten van hun dierbaren. Het is teveel..... Ik heb geen woorden meer.....

Mooi eerbetoon vandaag! #elynnislief

Terwijl ik dit schrijf zit ik naast Elynn. Vandaag is de laatste dag dat ze in haar bedje ligt. Vanmiddag zal ze voor de laatste keer uit ons huis gaan om straks niet meer mee terug te gaan.

Wat is dit moeilijk. Ik hoop dat het een mooi afscheid wordt. Een lood zware dag, maar hopelijk kunnen we hier later toch met een goed gevoel op terug kijken.

Vandaag tijdens de uitvaart zal na mijn woordje een liedje gedraaid worden wat ik zo bij Elynn vindt passen. Geen standaard uitvaartliedje. Een ode aan de liefde.

Wat zou het een mooi eerbetoon zijn als het liedje vandaag door iedereen wordt beluistert. Bart Bosch met het nummer: Ik vind jou zo lief.

Ook op twitter hoop ik dat Elynn haar naam vandaag veel voorkomt, zodat iedereen weet wie Elynn is en dat ze zo lief is.
#elynnislief #elynniszolief #elynnisdeliefste #elynnisdeliefstevandehelewereld

De laatste nacht met z'n vieren

Een week rond deze tijd waakte we naast Elynn. Wachtend op haar laatste adem en tot haar hartje voor altijd zou stoppen met kloppen. Nu ik dit opnieuw lees is het precies 22.45. Een datum en tijd om nooit meer te vergeten.

Nog steeds zo onwerkelijk dat Elynn er niet meer is. Nooit meer: "Jij bent lief". Het is nog steeds niet te bevatten.

Fijn dat we haar nog elke dag konden zien. Even naast haar zitten in haar kamertje. Nog even aan haar zitten.

Nu nog 1 nachtje samen. Nog 1 nachtje samen als gezin van 4. Morgen moeten we voor altijd afscheid nemen van onze kanjer. Hoop dat het een afscheid wordt dat ze verdient.

Daarna zal ons leven nooit meer hetzelfde zijn. Voor altijd in onze hart. Wat missen we je Elynn.
Jij bent zo lief.

De rouwkaart van Elynn Catharina van den Brink

De rouwkaart van onze lieve dochter Elynn Catharina van den Brink.

Vrijdag 8 mei moeten we haar echt voor altijd loslaten, maar overal waar wij gaan zal ze bij ons zijn. Voor altijd in onze hart.

              ♡♡♡♡♡JIJ BENT LIEF, ELYNN ♡♡♡♡♡

Het herinneringskaartje. Mocht je een mooie herinnering van Elynn hebben. Mag je dit ook uitprinten en naar ons toe sturen.

De allermooiste ster ☆

Elynn, jouw leven moesten wij loslaten.
In ons leven houden wij jou voor altijd vast.

Onze lieve, mooie en dappere dochter Elynn Catharina van den Brink is om 22.45 uur vredig van ons heengegaan in bijzijn van ons, haar trotse zus en oma's en opa's.

We zijn intens verdrietig, maar opgelucht dat verdere lijden haar is bespaard.