De dagen er na...

Wat was het onwerkelijk om ´s ochtends samen wakker te worden en te beseffen dat Elynn er echt niet meer is en het bed in de woonkamer leeg is.

Geen medicijnen meer geven, niet meer katheteriseren, geen schone luier, geen thuiszorg ´s ochtends vroeg aan de deur om Elynn te wassen en aankleden.

De begrafenisondernemer belde dat Elynn pas ´s middags tussen half 5 en 5 uur terug thuis zou komen. Daarnaast dat de uitvaart zou plaatsvinden op vrijdag 8 mei en we konden kiezen uit maar twee tijden. 9:00 uur ´s ochtends of 17:00 uur ´s middags. De keuze lag dus wel voor de hand. Dan de middag om 17:00 uur dan hebben we de hele dag nog om afscheid van Elynn te nemen en zijn we de laatste bij het crematorium.

Mijn moeder en Rob z´n ouders waren al vroeg bij ons en hebben we de woonkamer opgeruimd. Het bed gedemonteerd en is ´s middags gelukkig ook opgehaald. Elynn haar slaapkamertje een beetje opgeruimd en haar oudje peuterbedje opgemaakt.
Wat was het gelijk leeg en anders.

Onze telefoons stonden rood gloeiend. We hadden het al ´s avonds op facebook en op het blog gezet, want het was ook al door andere erop gezet en ik wilde het liever zelf doen nadat de familie en vrienden waren ingelicht dat Elynn was overleden.

Fijne reacties gehad ook van Hart van Nederland, de Flair, Gooi en Eemlander en rtvnh. Fijn dat ze het nieuws ook op pakte op hun websites en in de krant.

De eerste bloemstukken en kaarten kwamen al gelijk binnen. Ik voelde me nerveus, want ik wilde dat Elynn weer thuis was.
Het is jammer dat het balsemen via deze begrafenisonderneming niet thuis kon. Voelde gelijk zo incompleet zo zonder Elynn. Door de file was ze er pas om 5 uur. Nu wel via de achterdeur.

Ze kwamen weer met een brancard binnen met een paarse deken eroverheen en daaronder helemaal ingepakt. Ik dacht ik wil haar pas zien als ze boven in haar bedje zou liggen, maar ze gingen alle dekens al afdoen. Het moment dat ik haar gezichtje onder het witte deken zie, breek ik. Mijn meisje die daar echt dood ligt.

Rob heeft haar naar boven getild en we hebben haar mooi in haar bedje neergelegd en toegedekt. De Peppa Pig knuffels om haar heen.

Het witte kistje kwam ook gelijk al en hebben we op haar kamertje gezet. We wilde graag Aimée en alle neefjes en nichtjes de bovenkant vol stickeren. Stickeren deed Elynn het liefste en we hebben nog zoveel stickers over. Zo konden de kindjes in de buurt van Elynn van de kist iets heel moois en persoonlijks maken.

We hebben veel bezoek gehad van familie en vrienden die week. Het was fijn om niet alleen te zijn. Elke avond kookte iemand anders voor ons en het was fijn om zoveel mogelijk bij Elynn te zitten.

De rouwkaart was zondag klaar en werd opgehaald door TNT post. Ik had er ook 1 naar ons gestuurd en idd maandag lag die in de brievenbus.

Aangezien het schoolvakantie was had Aimée haar juf de school maandags een uurtje open gedaan voor de kinderen bij Aimée in de klas om een tekening te maken en eventueel erover praten.
Aimée wilde zelf ook er heel graag heen en is met haar vriendinnetje gegaan. Natuurlijk super goed voor Aimée en haar verwerking. Ze baalde ook dat het vakantie was, want het liefst was ze gewoon weer naar school gegaan.

Je zag Elynn per dag veranderen. Natuurlijk alleen maar goed voor het afscheid, maar erg moeilijk om te zien. Steeds een beetje meer afscheid van haar lichaampje.

De voorbereidingen voor de uitvaart waren in volle gang. De liedjes bekend, opa zorgde dat er een mooie diavoorstelling was nadat ik de foto´s had doorgegeven. De sprekers waren bekend. Ik moest van mezelf spreken voor Elynn. Ik dacht dat ik het niet zou kunnen, maar ik moest het doen van mezelf voor Elynn. Mijn dochter daar moest ik de laatste keer dat mogelijk is nog tegen praten en over praten.

Ik hoopte dat het een mooie uitvaart zou worden wat Elynn verdiende. Dat er veel mensen zouden komen die Elynn in hun harten hadden gesloten.
En toen was er alweer een week voorbij en werd het vrijdag 8 mei. De dag dat we definitief afscheid moesten nemen van onze mooie dochter Elynn.

Ik had nooit gedacht dat ik die dag door zou komen. Maar we zijn de laatste jaren als gezin zo sterk geworden en we doen het samen voor Elynn! Je wordt die dag gedragen en beleeft alles in een roes.

Je weet niet hoe sterk je bent tot het moment dat sterk zijn de enige keuze is die je hebt!.

Over de uitvaart zelf zal ik schrijven als ik wat mooie foto´s heb om erbij te plaatsen.