Elynn☆ eindelijk weer thuis!

Vandaag was dan de dag dat we de urn met het as van Elynn echt mee naar huis konden nemen.

Eerst een handtekening en toen snel naar huis. Urn in een doos op de grond bij de achterbank aan de kant waar Elynn altijd zat. Ohhh wat hadden we haar gewoon op de achterbank gehad,  terwijl ze lekker liedjes aan het zingen is of lekker aan het kwebbelen.

Thuis gelijk de urn op de kast gezet en heb ik daar wat foto's van gemaakt. Nog geen idee of dit haar plekje blijft en misschien verander ik de spulletjes erom heen nog wel, maar voor nu is ze gewoon fijn weer thuis.

Terwijl ik de foto's op Facebook wil zetten en de status schrijf gaat de deurbel. Rob en ik kijken elkaar aan. De deurbel gaat echt heel hard. Ik kijk bij de voordeur maar zie niemand staan.

Ik geloof helemaal niet dat er nog iets is, maar aan de andere kant is het misschien ook wel fijn om te denken dat het "elynn" is die blij is dat ze weer thuis is.
Wij zijn in iedergeval blij dat ze er weer is.

Zaterdag is ze echt weer thuis

Vandaag zijn Rob en ik naar het crematorium gegaan met de urn met de veronderstelling dat we na een uur de urn gevuld met het as van Elynn mee konden nemen naar huis.

Helaas was dit niet het geval. Omdat de urn gesloten wordt moet het eerst 24 uur drogen en nu kunnen we de urn zaterdag ophalen.
Ook krijgen we een klein doosje mee met wat as voor als we op een gegeven moment een sieraad willen met het as van Elynn.

Dus nog 3 dagen wachten. Het is me ook nog niet gelukt om een mooi hoekje te maken. Nu staat de hele woonkamer nog vol met Elynn. De bedoeling is dat het straks meer een hoekje gaat worden, maar het heeft allemaal geen haast. Elynn zal altijd een onderdeel van ons leven blijven en dat mag best gezien worden.

Het wordt alleen steeds moeilijker. Het verdriet en gemis wordt meer en erger. De roes van het overlijden en het afscheid begint uit te werken en het wordt steeds zwaarder.
Wat wordt Elynn gemist en ondanks dat iedereen doorgaat met hun leven en wij ons leven proberen op te pakken is het nog niet te bevatten dat we haar voor altijd moeten missen.

Elynn was zo aanwezig de gehele dag en door de volledige verzorging zoveel tijd met haar doorgebracht is het nu echt stil in huis en begin ik nu stil te staan wat we de afgelopen 3 en een half jaar hebben moeten meemaken.

We zijn nog elke week bezig met de herinneringsdeken van de kleertjes van Elynn. Vandaag alles uitgelegd en aan elkaar gespeld.
Het is nog lang niet klaar en hierna beginnen we met een deken voor Aimée. Het is fijn om hier mee bezig te zijn.

Elynn bijna thuis...

De urn is vandaag bezorgd. Net na de crematie hebben we de urn besteld en van de week kreeg ik bericht dat de urn klaar was.
Vandaag kregen we de urn over de post. Ik vond het erg emotioneel om de doos open te maken. Zo bizar dat je blij bent dat de urn er is en dat Elynn thuis kan komen.

Toen we terug kwamen van de Alpe d'huzes lag er al een brief met de crematorium wat we met het as van Elynn wilde doen. Maandag dus gelijk een afspraak maken om haar as in de urn te laten doen en kan ze mee naar huis. Nu nog een mooi plekje maken in de woonkamer.

Mijn zus was van de week aan het knutselen en had mooie harten gemaakt met foto's van Elynn en Aimée. Gelukkig mocht ik ze hebben en ben er erg blij mee. Langzaam aan ben ik Elynn haar kamertje aan het opruimen en vindt het fijn om mooie foto's van haar op de muur te hangen.

Donderdag zijn we begonnen met een herinneringsdeken te maken van de kleertjes van Elynn samen met mijn moeder, zus en schoonzus. Het is fijn om met Elynn bezig te zijn.

Af en toe komt er nog post binnen voor Aimée en soms voor Rob of mij met soms iets erbij waar "ik vind je lief" op staat. Bijzonder dat wanneer mensen die zin zien ze gelijk aan Elynn denken en ook fijn dat ze dat dan naar ons toe sturen als steun.

Ik mis best eigenlijk ook alle aandacht en post die Elynn ontving. Het is zo stil thuis.

Nog steeds wordt er dagelijks op het blog gekeken. Ik zelf ook. Steeds even teruglezen. Foto's van Elynn bekijken. De filmpjes op youtube zijn ook al meer dan 1000x bekeken. Soms kijk ik ze ook en direct komen de tranen. Wat mis ik me meisje. Waarom mochten we haar niet langer vasthouden.

Inmiddels alweer 6 weken dat ze is overleden. Elke donderdag een week langer geleden. Ik krijg steeds meer moeite om de foto's van haar laatste week te zien. Ook de avond van overlijden komt steeds terug.

Donderdag ben ik ook weer voor het eerst sinds eind december naar mijn werk gegaan. Ik wil weer proberen mijn werk op te pakken. Het is moeilijk, maar dat is thuis ook.

Gelukkig hebben we ook goed nieuws gehad. Gisteren kreeg Aimée haar rapport en ze is gelukkig over naar groep 5. Nog een paar weekjes en dan zit het schooljaar er alweer op.

Wat gaat de tijd toch snel :'-(.

Alpe d'huzes 2015 bocht 9 ook van Elynn en Robin

Afgelopen week waren wij in Frankrijk op de Alpe d'huzes samen met de ouders en broertjes van Robin.

Op Woensdag zou lotgenoot Jary met zijn vader en hond Bo de Alpe d'huzes lopen en donderdags Peter Visser rennend en Jary zijn vader Piet de berg op fietsen ook voor onze kanjers en wij wilde hun erg graag aanmoedigen daar aan de finish. Ook Funda een moeder van een survivor van f8 en Roemer een survivor die samen met Elynn op f8 Noord Amc lag hebben we zien finishen. Wat een prestatie van iedereen die de berg opgelopen of gefietst hebben. Petje af voor hun.

T-shirt Peter Visser

Fiets Piet Vroomans

Het is een bijzondere week geweest en wat een prachtig evenement. Al die vrijwilligers, alle mensen die meededen en alle toeschouwers jeetje wat een saamhorigheid. Iedereen zijn eigen verhaal en reden om daar te zijn.

We hadden 2 prachtige spandoeken en bocht 9 was die week echt even ook van Robin en Elynn. Flink slikken elke keer als we langsreden en woensdagavond toen ook alle kaarsjes er stonden. Dichterbij de hemel kom ik niet ( lied van Maarten Peters en Margriet Eshuijs).

Fijn om Elynn haar naam op verschillende plekken te mogen opschrijven en terug te zien. Er was een hartenkretenmuur, Tibetaanse vlaggetjes die boven de finish werden gehangen en op de hartenkreten auto.

Volgend jaar zijn we er hopelijk weer bij en misschien dan wel met onze eigen Elynn team.

Dankbetuiging

Ook hier een ieder die de afgelopen maanden/ jaren het blog over Elynn las en nog steeds doet, bedankt voor jullie steun, lieve woorden, medeleven en de kaartjes die jullie stuurde naar Elynn en Aimée.

Ik zie dat er dagelijks nog veel mensen het blog bekijken. Fijn om te weten dat Elynn zo geliefd was.