Hoe houden wij het vol!!

Ik vraag me soms af hoe ik het vol hou. Ik probeer me sterk te houden en niet te denken aan de tijd die komen gaat. Ik geniet nog zo van Elynn. Als ik haar zo zie kan ik me niet voorstellen dat ze niet beter wordt. Nu komt al af en toe de vraag aan mezelf of we wel genoeg hebben gedaan. Hadden we nog moeten gaan zoeken naar een andere behandeling. Alternatieve circuit gaan we niet in, maar ja Elynn verliezen willen we natuurlijk ook niet. We hebben het nieuws geaccepteerd,  omdat we die ook al wel zagen aankomen.

Ik kwam vandaag weer onderstaand stukje tegen op internet. Zo toepasselijk denk ik op alle ouders die in onze situatie zitten. Daarom wil ik deze in mijn blog schrijven.

Hoe houd je het vol?

Hoe houd je het vol?
Dat horen we nou met enige regelmaat?
Ik had het niet gekund!
Ook eentje die de revue bij tijd en wijle passeert, hoe kun je het?
Tja, wat moet je dan........?
Wat ontzettend moedig en dapper.
Moet je je kind dan alleen laten?
Hoe houd je het vol?
Je zult wel moeten, het is een trein waar je ongewild inzit en die nergens stopt.
Deze dendert maar door en je kunt er niet uit, er is geen station waar deze trein stopt.
Soms een korte tussenstop, soms een lange stopt en soms..... stopt de trein gewoon nooit meer.
Wat moet je dan?
Ik had het niet gekund!
Wat wil je dan?
Je kind alleen in het ziekenhuis achterlaten?
Je kind bang laten zijn omdat het weer geprikt moet worden.
Als je kind misselijk is van angst of van behandeling?
Natuurlijk kun je dat!!!
Hoe kun je het?
Hoe kun je wat?
Je kind zelf prikken?
Toe moeten zien dat je kind weer onder narcose gaat?
Dat je kind weer in een tunnel verdwijnt omdat er een scan moet worden gemaakt.
Je zult wel moeten want je wilt dat je kind beter wordt of de allerbeste behandeling krijgt....
Moedig en dapper....
Dat zijn niet wij, dat zijn onze kinderen, die zijn moedig en dapper.
Wij zijn bij ze, moedigen ze aan, proberen te ondersteunen en te troosten waar we maar kunnen.
Ja, wij houden vol, eigenlijk kunnen we niet maar we moeten.
Niet wij maar onze kinderen zijn ontzettend moedig en dapper.
En wij staan aan de lijn en coachen onze kinderen.
Steun onze kanjers en proberen ze te helpen.
Wij voeren het woord bij de artsen, wij beslissen....
Gelukkig dat wij het kunnen, het volhouden en ook moedig en dapper zijn...

Wij houden vol en krijgen steunen en kracht van familie en vrienden en krijgen kaartjes van onbekenden.

Maar vooral houden we vol door onze kinderen, door onze moedige en dappere kinderen..