Hopelijk morgen naar huis

De dagen kruipen voorbij. Het zijn lange dagen en we moeten ons zien te vermaken in het kleine kamertje.

Gelukkig kwam de meester vandaag en kon ik even 45 minuten naar beneden in de hal.
Wat voelt dat dan raar als je opgesloten bent en dan even weer onder de mensen bent.

Heerlijke cappuccino en een koekje genuttigd in mijn eentje.

De verpleegkundige vertelde dat we zoals het er nu uitziet woensdag, morgen dus met ontslag mogen.

Wel moest Elynn vandaag voor echo, omdat er geen bloed uit de pac komt.

De fysiotherapeut kwam om weer te oefenen met de spalk. Vandaag ging het al beter dan gisteren. Gisteren heeft Elynn echt zitten huilen dat ze niet wilde.

Ook de nieuwe zaalartsen kwamen binnen die Elynn wilde onderzoeken. Op de gang stond tante Nettie en oom Ben die in het Amc voor afspraken moesten zijn en even langs kwamen. Het was dus in ene even druk bij ons.
Ben en Nettie hadden stickers voor Elynn mee, maar die had ze zo allemaal opgeplakt.

De pm-er kwam vertellen dat vandaag Ferri Somogyi langs kwam. Dit werd georganiseerd door stichting Gilat en of hij ook bij ons mocht komen.
Elynn kent hem natuurlijk niet, maar bezoek vindt ze sowieso leuk en mama vindt het natuurlijk stiekem ook wel erg leuk.
Het werd een bijzondere ontmoeting. Even daarvoor zat de pleister van de sonde los dus die was ik aan het vervangen. Alles wat er met de sonde gebeurt vindt Elynn vervelend dus ze was een beetje in zich zelf gekeerd. Totdat Elynn naar Ferri liep voor een foto. Tja toen moest er ook geknuffeld worden.

Dan komen de tranen wel even in mijn ogen om dit te zien. Lijkt me als bn-er ontzettend moeilijk om geconfronteerd te worden met zulke zieke kinderen en hun ouders. Maar ik ben oh zo blij dat ze dit doen!

Elynn heeft haar kralen laten zien van haar kanjerketting en nog even een high five en een box en toen ging Ferri weer weg.

De vpk kwam al om Elynn los te maken, want Elynn moest om half 2 op het vaatcentrum zijn voor de echo.
Gelukkig hoefde we in de wachtkamer niet lang te wachten en werd Elynn al snel opgehaald.  Elynn zei de hele tijd ik hoef toch niet in de machine. Daar bedoelt ze denk ik de Mri mee, maar daar gaat ze altijd onder narcose in.
Je merkt toch dat ze steeds meer gaat beseffen en onthouden.

De echo was om te zien of er geen bloedstolsels in de weg zitten op de lijn. Ze moet dan met het apparaatje in de hals en dat vindt Elynn erg vervelend.
Gelukkig lukte het uiteindelijk.

Ik heb verder nog niks van de artsen gehoord of ze nog wat gaan proberen of dat ze het zo laten.

Morgen komt als het goed is nog wel even de revalidatiearts langs om naar de spalk te kijken.

Elynn heeft 's middags nog wel even een dutje gedaan.
Rob bleef vandaag bij ons eten en na het eten ging hij nog even langs Aimée.

Ik heb met Elynn nog even geoefend met de spalk.
Het gaat steeds beter. Ook al vindt ze het nog steeds niet leuk om hem aan te hebben.

Vanaf nu dus opbouwen. Als het goed is maakt de instrumentmaker nog een zooltje voor de andere voet, want deze schoen is 5 maten groter dan ze normaal heeft.

Hopelijk nog 1 nachtje samen in het ziekenhuis en dan morgen weer lekker naar huis. Compleet met z'n vieren thuis zoals het altijd zou moeten zijn.