al een week opgenomen

Vandaag ligt Elynn al een week weer in het ziekenhuis.

Afgelopen maandag heeft Elynn inderdaad een bloedtransfusie gekregen. Gisteren was ze wel wat meer op.

Gisteravond zat er ineens bloed bij de ontlasting.
Vanochtend weer bloed geprikt en de trombos zijn weer <10. Dat betekent dus dat het bloed niet goed stolt en wanneer zij een bloeding krijgt deze moeilijk vanzelf stopt.

Omdat Elynn een week is opgenomen betekent dit ook dat de naald in de pac er een week in zit en deze vervangen moet worden.

Goed moment om gelijk lekker even te douche en op te frissen.

Daarna een schoon bedje en werd er een nieuwe naald in de pac geprikt.

Elynn is heel even uit bed geweest en een puzzel gemaakt.

Verder wilt ze eigenlijk het liefste slapen.

De kalium is gelukkig wel goed. Ze blijft veel poepen, maar gelukkig voelt haar buikje gewoon soepel.

De arts vertelde dat een gezond iemand al 2 weken echt goed aan de diarree is van dit virus moet je nagaan hoe het dus voor Elynn nu moet zijn in aplasie.

Ze gaan nu ook het virus bekijken in het bloed welke waarde dat heeft om ook zo het verloop te zien, want het kan de start van een nieuwe kuur vertragen als ze niet voldoende is opgeknapt.

Ze wilt nog steeds niks eten en drinkt weinig. Ze krijgt volledige sondevoeding en genoeg vocht.

Vanmiddag een mooi kettinkje met een geluksengeltje voor Elynn gekocht. Ik vond dat ze wel wat geluk kan gebruiken en ze was er echt heel blij mee.

De post stroomt binnen en Elynn krijgt mooie kaartjes. Dank jullie wel daarvoor.

Ook kreeg ze gisteren bezoek van Maaike die persoonlijke armbandjes maakt voor kindjes met levensbedreigende ziekten. Daar kreeg Elynn ook een voorraadje stickers van.

's middags mooie knutselspullen van de familie van Gorp.

Vandaag weer een mooi pakket met spulletjes om niet te kunnen vervelen. Echt super lief. Helaas is Elynn nog niet fit om wat te doen.
Het enigste wat ze af en toe wilt is Diego kijken op tv of de peppa pig puzzel en verder wilt ze alleen slapen.

Er is ook vandaag een kweek van de urine gedaan, maar naast wat spoortjes bloed is er verder niks gevonden.

Elynn slaapt nu alweer. Ik ben de rouwstoet aan het kijken op tv. De tranen schieten in mijn ogen en denk aan alle nabestaande die in 1 klap hun dierbaren zijn verloren.

Dan kijk ik naar slapende Elynn. Sinds de diagnose startte ook bij ons een rouwproces vertelde de psycholoog vorige week. Het klopt ook helemaal. Eerst het ongeloof, dan de boosheid en nu zitten we in de vecht en ook een beetje in de depressie fase. De aanvaarding lukt nog niet echt bij mij.
Wij zitten al 32 maanden in deze situatie, maar kunnen nog steeds van Elynn genieten ondanks de angst en het verdriet. Deze nabestaande hebben niet eens afscheid kunnen nemen van hun dierbaren en zijn ze in 1 klap kwijt en dan start bij hun het rouwproces zonder hun dierbaren.

Ik kan wel jaloers zijn op alle vakantiegangers en de mensen waarvan hun leventje gewoon doorgaan, maar elk huisje heeft zijn kruisje en het leven kan zo maar in eens voorbij zijn of veranderen. Daarom moet ik ook niet naar andere kijken en jaloers zijn, maar genieten van mijn mooie meiden en zo goed mogelijk met onze situatie omgaan. Alhoewel dat nu wel even moeilijk is hoor. Het is vermoeiend zo in het ziekenhuis en het zijn lange dagen. Je kan je niet echt ontspannen en zeker omdat Elynn maar niet opknapt blijft het zwaar.

Ik hoor al weer gepruttel in de luier. Snel verschonen voordat ik te laat ben en het bed ook gelijk verschoond kan worden.

Ik hoop gauw met beter nieuws te komen.