Al 3 jaar

3 jaar geleden rond deze tijd. Net voor de verjaardagen van de meiden begonnen de klachten bij Elynn. Huilerig, hangerig en moeite met wakker worden. Toch heeft het meer dan 2 maanden geduurd voordat we de diagnose kanker te horen kregen op 8-11-2011.

Het is niet voor te stellen wat er dan met je gebeurt als je dat te horen krijgt dat 1 van je kinderen kanker heeft en de prognose somber is.
Ik vind het moeilijk om terug te denken aan die tijd. De eerste maanden waren verschrikkelijk. Pijnlijk om je dochter nog zieker te worden door de chemo's. Daarna komt de gewenning van de situatie en leer je ermee omgaan, want je moet wel door. Het leven gaat gewoon door. Ook die van Aimée.

Nu zijn we dus 3 jaar verder. Ik ben een beetje op zowel lichamelijk en geestelijk. Al 3 jaar heb ik zenuwen, angst, verdriet, hoop en leef ik elke dag in onzekerheid. Mijn lichaam elke dag vol van de spanning.

Gelukkig maken we veel mooie momenten mee en genieten we ontzettend veel van de meiden. Deze momenten houd mij op de been en maken het de moeilijke momenten dragelijker. Wat ben ik trots op mijn meiden. Wat moeten ze allebei veel doorstaan in hun korte leventje. Wat een bikkel is Elynn en een vechter.

De arts vertelde dat normaal kindjes met een hersentumor een jaar na diagnose al zijn overleden..... Ongelofelijk en wat een wonder dat het nu dus weer geslonken is. Tegen alle verwachtingen in. En natuurlijk heeft Elynn het zwaar. Inmiddels in een rolstoel, geestelijk een flinke achterstand en er komt steeds meer verzorging bij. Ze wordt steeds meer afhankelijker ipv dat ze zelfstandiger zou moeten zijn en de wereld buiten meer zou moeten ontdekken met buiten spelen en school in plaats daarvan zit ze dagen op de bank. Tv te kijken, te puzzelen, spelletjes op de tablet en te stickeren. Het ziekenhuis is haar 2e huis. Huilen om prikken of onderzoeken hoeft ze allang niet meer. Ook nu weer die chemo in haar kleine lijfje. Wat een gif. Ik begin er steeds meer moeite mee te krijgen. Wanneer is het genoeg. Wanneer heeft Elynn genoeg gevochten en mag ze gewoon kind zijn en is die rot kanker uit haar lichaampje verdwenen. De hoopt blijft. Ze heeft al laten zien dat ze een wondertje is.

Volgende week wordt ons prachtige meisje gewoon al 5 jaar.