Was het maar een boze droom

Het is zo onwerkelijk en gewoon een boze droom al sinds de diagnose. Maar deze ochtend wordt ik gewoon weer wakker en is het echt zo. Het is geen boze droom, maar onze werkelijkheid.

Het gaat slecht met Elynn. Ze slaapt zoveel en is alleen bij medicijnmomenten en bij de verschoning met de thuiszorg wakker. Dan is er even een moment van contact. Elynn is wel alert en reageert zoals ze hiervoor deed, maar het kost haar zoveel moeite.
Hoe kan je dit als ouder toe zien en laten gebeuren. Het liefst zou ik haar oppakken en naast me willen zetten op de bank. Tv aan, ipad en gezellig opgewekt de dag doorkomen, maar helaas die tijd is geweest.
We komen steeds dichter bij het moment om definitief afscheid van ons kleine meid te nemen.

Hebben we goed gedaan aan de stappen die we genomen hebben. We willen allebei het beste voor Elynn dat ze zo comfortabel mogelijk is.
Huisarts en oncoloog bellen en vragen hoe het gaat.

We hebben contact opgenomen met onze uitvaartverzekering voor al een voorbereidend gesprek om Elynn een afscheid te geven die ze verdient.

Aimée bleef gister bij opa en oma slapen en vanmiddag toen ze thuis kwam ging ze gelijk naast Elynn liggen. Elynn reageert direct op haar en zegt jij bent lief.
Aimée vraagt of Elynn wilt stickeren, maar Elynn heeft haar ogen alweer dicht. Na even naast Elynn te hebben gelegen gaat Aimée rechtop zitten en pakt de regenboogboom kristal en zegt dat ze bidt dat haar zusje nog wakker wordt.

Daarna gaat ze lekker buiten spelen. Konden wij ook maar zo zijn....