Chemokuur 25 uitgesteld!!!

Vanochtend moesten we toch bloed prikken. In eerste instantie vond ik het raar, want de oncoloog had de bloed uitslagen maandag gezien en verwachtten wel dat de trombo's (witte bloedplaatjes) heel snel zouden gaan stijgen.
Dus toen ik hoorde dat er toch nog een keer bloed geprikt moest worden had ik toch wel al een voorgevoel.

Elynn is van de week 3 ochtendjes ongeveer een uur naar school geweest per keer. Boekje lezen, in de kring en dan weer weg.
Helaas bleek woensdag een jongen de waterpokken te hebben. Elynn is niet in zijn buurt gekomen. Helaas dus geen school voorlopig meer voor Elynn. Ik vind het echt zo jammer. Je merkt gewoon dat ze het leuk vindt en toch ook wat meer gaat interesseren in de andere kindjes, maar aan de andere kant al dat hoesten en waterpokken. Ik krijg er al de bibbers van. Elynn kan gewoon nu niet ziek worden. Zeker waterpokken kan levensgevaarlijk voor haar zijn.

Gelukkig is ze zelf wel vrolijk en vermaakt zich prima thuis met de dingen die ze leuk vindt om te doen. Spelletjes op de tablet heeft ze nu helemaal uitgevonden. Lekker tv kijken of stickeren of een puzzel zo komt Elynn de dag wel door.
Gisteren ineens voor het verschonen van de luier liep ze weg naar de gang. Het was een ritueel van vroeger. Dat ik dan riep " Elynn, mij niet laten schrikken he!". Dat ze dan de kamer in kwam rennen en keihard boe riep en ze vervolgens op bank ging liggen zodat ik haar mog verschonen.
Nu moest ik dus inderdaad van haar roepen "Elynn, mij niet laten schrikken he!" en ze komt heel langzaam aanlopen en roept keihard Boe! Met die heerlijke lach op haar gezicht. Mooi moment. Ondanks het moeilijke lopen doet ze het ineens toch weer. Bijzonder kind is het!.

Of dat ze haar ogen dicht doet en er van overtuigt is dat ik haar dan niet zie en dan kiekeboe hier ben ik roepen.

Vanmiddag werd de uitslag doorgebeld en helaas inderdaad de trombo's zijn nog te laag.
De kuur wordt uitgesteld. Nu moet er maandag weer bloed geprikt worden en als het dan goed is, staat de kuur gepland op woensdag de 19e.

Vandaag weer een super mooie taart gehad. Jeetje zo lief dat iemand die voor de meiden heeft gemaakt.

Aimée gaat nu trouw bijna elke week naar speltherapie in het Amc. Er wordt nu het afscheid nemen op school aangepakt. Aimée is heel verlegen en heeft last van verlatingsangst. Ze moet eigenlijk bijna altijd wel huilen bij het afscheid.
Natuurlijk is het logisch, maar ze maakt het zichzelf zo moeilijk en voelt zich dan ongelukkig.
De psycholoog heeft nu een contract opgemaakt dat Aimée net zo stoer moet zijn als Mega Mindy en hoe het afscheid zou moeten zijn.
Zou zo graag willen dat Aimée uit haar schulp komt en voor zich zelf opkomt en lekker  vrolijk wordt.

In iedergeval nu maar hopen dat het van het weekend een beetje mooi weer wordt dan kunnen we misschien wat leuks gaan ondernemen.