Uitslag Mri

Vandaag dan de dag dat we de uitslag van de Mri krijgen.

Afgelopen vrijdag naar het afscheid van Brian geweest. Het was onze eerste keer sowieso van een afscheid van een kind en ook van 1 die we op de afdeling hebben ontmoet.
Maar wat was het mooi en goed dat we geweest zijn. Tranen zijn flink gevloeid.

En dan komt ook mijn gedachte dat Elynn weleens de volgende zou kunnen zijn. Hoe willen wij het dan. En wat knap dat de ouders hebben gesproken. Bij het idee van afscheid van Elynn prikken de tranen al in mijn ogen, maar wel mogelijk realiteit.

Het is nu 27 maanden na diagnose. Onvoorstelbaar zeker omdat de oncoloog vertelde dat ze meestal niet eens het eerste jaar overleven. Het gaat eigenlijk best wel goed met Elynn. Natuurlijk loopt ze slecht, maar verder is ze lekker vrolijk en geniet ze van elke dag. En wij natuurlijk van haar. Elke ochtend ben ik weer blij als ik haar kamer inloop en zij zich beweegt.

Ik had dus zeker verwacht dat de tumor in haar rug wat gegroeid zou zijn. Verder spannend wat die aankleuringen hebben gedaan. En wat als de oncoloog vertelt dat hij niks meer voor Elynn kan doen!!

Vanochtend is Elynn een uurtje naar school geweest. De laatste keer was met het kerstontbijt.
Ik ben er het uurtje bij gebleven en Elynn was zelfs hulp vandaag. Lief ook hoe haar klasgenootjes reageerde toen ze Elynn zagen.

Daarna richting Amc. Gelukkig ondanks de file hebben we een omweg genomen en waren we ruim op tijd in het Amc. Eerst moet we bloedprikken.

We werden direct geholpen.

Elynn zegt altijd alleen Auw en als ze even mag kiezen dan wilt ze in haar middelvinger geprikt worden.

Daarna nog tijd zat dus even een kop koffie gedronken voordat we de wachtkamer in zouden lopen.
Het is lekker druk in de wachtkamer. Goed om ook een paar oude patiënten te zien die al een tijdje schoon zijn. Het kan dus wel!.

Oef wat had ik een buikpijn en de zenuwen gierden door mijn lijf. Echt zulke uitslagen en gesprekken is gewoon niet te doen, maar helaas onvermijdelijk. Elynn is ontzettend vrolijk en heerlijk aan het schaterlachen. Ik geniet van haar.

Dan komt de oncoloog Elynn halen.

In de spreekkamer begint hij met vragen welke medicijnen Elynn momenteel krijgt. Hoezo!! We willen weten waar we aan toe zijn.
Daarna vraagt hij hoe het met Elynn gaat. Op de Mri komt hij zo zegt de oncoloog.
Tja en dan voel je het wel aan de ene kant dat het niet slecht zou zijn anders zou die daar wel gelijk mee komen. Tenminste dat is mijn gedachte.

Het hoofd is stabiel. Ook de tumor in de rug is stabiel. Zelfs de aankleuring in de rug is wat minder. En verder die andere aankleuringen wat afname, maar gering.

Dus de vraag is nog steeds wat zijn die aankleuringen. Al het hersenvocht tot op heden laat gelukkig geen actieve kankercellen zien en is schoon. Hij had de beelden nog niet gezien, maar gaat die nog met zijn collega's bekijken.

Gelukkig is het niet meer geworden dus een volgende chemokuur gaat door!! En wel aanstaande vrijdag op Valentijnsdag.

Elynn is vandaag een tweede keer uit aplasie dus we mogen ook stoppen met de neupogen injecties die ze elke dag krijgt.

Er wordt dus nog steeds behandelt dus de hoop blijft. Na deze kuur volgt weer een Mri. Het blijft dus spannend.