Toch weer in het ziekenhuis

Sinds maandag morgen staat Elynn met koorts op. Gelukkig naar mate de dag vordert zakt deze weer en ook voor het slapen gaan is er gelukkig geen koorts.

Maandagochtend was nog een spannende dag voor mij, want ik werd nu aan mijn linkerhand geholpen. Ik had van te voren toch een kalmeringstablet gevraagd aan onze huisarts.
Tijdens de vorige ingreep werd ik heel emotioneel en was ik ontzettend zenuwachtig.

Gelukkig hielp het tabletje ontzettend goed. Toen ik me ging melden, mocht ik gelijk mee naar de operatietafel. Dus ik hoefde gelukkig niet nog eens lang in de wachtkamer te wachten.

De verdovingen vielen mee en ook de band om mijn arm was te doen. Ik kreeg van de arts nog een compliment dat ik een gespierde hand hebt, maar ja daar moest hij wel doorheen snijden. Gelukkig gaf de arts nog wat verdovingen extra.
Deze keer viel gelukkig dus helemaal mee.

Rob heeft deze week zorgverlof om mij te verzorgen en de meiden, want met 1 hand gaan de dagelijkse handelingen niet of niet makkelijk.

Helaas ging vandaag dus de koorts niet echt zakken en liep vanmiddag al weer op naar 38.4.
Rob wilde niet wachten tot vanavond de koorts wel hoger dan 38.5 zou zijn en hij en Elynn weer 4 uur op de spoedeisende hulp moesten gaan zitten.

Ook spuugt ze de laatste dagen weer na het innemen van het medicijn colistine dus Rob heeft de dienstdoende oncoloog gebeld en ze mochten naar de afdeling komen.

Nu zijn Rob en Elynn dus in het Amc. Waarschijnlijk weer een opname van 5 dagen antibiotica.
Aan de ene kant wel fijn dat het deze week is, want volgende week zondag is het Aimée d'r verjaardag en dan is Elynn zeker alweer thuis. En de dag daarna natuurlijk Elynn d'r eigen verjaardag.

Gelukkig was mijn moeder vandaag bij ons en heeft ze net voor Aimée en mij gekookt.
Nu maar alles met z'n tweeën doen. Gelukkig is Aimée al heel erg zelfstandig en kan ze mij ook helpen met de dagelijkse dingen die mij op dit moment niet lukken. Ik moet 2 weken mijn linkerhand ontzien en mag hem niet gebruiken.

Wel moeilijk om nu niet bij Elynn te zijn. Normaal doe ik alle opnames en ben ik bij Elynn. Nu moet ik dat dus loslaten. Gelukkig kan ik er nu wel volledig voor Aimée zijn. Die verdient dat natuurlijk ook.

Morgen zit haar eerste week in groep 3 er al weer op. De eerste 2 dagen bij het wegbrengen heeft ze wel gehuild, maar daarna gaat het gelukkig goed. Ook komt ze met een big smile de school uit dus volgens mij komt het allemaal wel goed.

De eerste verjaardagpost komt al binnen. Gelukkig zit Aimée op school en bewaar ik nog even alle post tot volgend weekend. Dan mogen de meiden zich helemaal uitleven op alle enveloppen.
Ik hoop dat ze overspoeld worden door post. Dat verdienen ze allebei!!!