Zondag 25 augustus 2013

Aimée en ik slapen lekker uit. We slapen sinds vrijdag in het ronald mcdonaldhuis. We doen rustig aan. Vandaag gaan we ook weer naar huis dus moeten we uitchecken.
Gelukkig is Aimée een goede hulp en helpt ze me erg goed met het opruimen.

Als we de afdeling oplopen zit Rob bij het koffieapparaat. Elynn slaapt al weer. Ze is heel even wakker geweest vanochtend en na een half uur wilde ze al weer slapen.
Ze slaapt heel diep en ziet ook erg wit.

 Rond 12 uur wordt ze wakker en gaan we wat eten. Dan staat oma Rini als verrassing voor de deur. Elynn is lekker aan het babbelen. Inmiddels hangt het bloed er eindelijk aan. Er zit een heel klein infuuslijntje aan dus Elynn moet van ons in bed blijven zitten.

Eind van de middag komen opa Joop en oma Annie ook langs. Aimée en ik rijden met ze mee naar huis en blijven bij hun avondeten. Daarna brengen ze ons thuis, zodat Aimée op tijd naar bed kan, want morgen moet ze weer naar school.

Elynn is erg vrolijk en heeft weer een heerlijk pretgezicht.

Dinsdagochtend is de laatste antibioticagift en mogen ze in de middag weer fijn naar huis.

Van het weekend het tragische nieuws gehoord dat een medepatientje van Elynn, die in Amerika is voor behandeling niet meer beter wordt en de neuroblastoom is teruggekomen. Ik ben er kapot van. Wat een schrok. Ik blijf maar aan die mooie meid denken en haar sterke moeder.
Wat is kanker toch een rotziekte en waarom is het voor zoveel kanjers zo'n oneerlijke zware strijd.
Ik huil. Ik huil om Elynn, ons gezin, maar ook om alle andere kanjers en hun gezinnen.
Het is niet voor te stellen hoe zwaar ons leven nu is, behalve als je het zelf meemaakt of meegemaakt hebt. Ik kan alleen maar hopen, gewoon doorgaan en genieten van elke dag.
De ene dag gaat dat beter dan de andere.

Nu eerst maar zorgen dat de meiden fantastische verjaardagen hebben. Dat is wel het minste wat we voor ze kunnen doen.