Deze week

Maandag was het zover. Ik zou aan mijn rechterhand geopereerd worden. Ik zag er erg tegenop. Vooral tegen het feit dat ik sowieso 2 weken de hand niet mag gebruiken en daarna minimaal.

Ik moet dus de verzorging van Aimée en Elynn uit handen geven, maar ook ik zou hulp nodig moeten hebben met alledaagse dingen.

Ik moest mij maandag om 11.40 uur melden in het ziekenhuis. Er zaten al 3 oudere vrouwen in de wachtkamer. Ook voor hetzelfde dus het zou wel uitlopen.
Opzich vielen de zenuwen mee.

Tegen 12 uur was ik aan de beurt. Ik zag het meeste tegen de verdovingen op, want die voel je. Daarna ben je toch verdooft. Opzich viel de verdoving mee gelukkig.
Ik kreeg een band om mijn arm die strak getrokken werd, zodat de bloedtoevoer naar mijn hand stopte. Dit was een heel naar gevoel.
Mijn hand werd gedesinfecteerd en ik moest hem een beetje draaien. Het ging niet helemaal hoe die mevrouw het wilde en ik voelde me slecht.
Dat ik zo tegen deze operatie zag, terwijl Elynn veel ergere dingen moet ondergaan.

Ik brak en de tranen begonnen te stromen. Het personeel schrok nogal en vroegen of het ging en of ik al eens eerder geopereerd was.
Ik probeerde over Elynn te vertellen, maar door mijn verdriet en tranen kwamen er niet zoveel woorden. De neurochirurg zei gelijk ohh dat meisje die laatst mee was en die zo aan het knuffelen was. Ja dat is Elynn.

Met 20 minuten kwam ik weer in de wachtkamer. Rob schrok van mijn betraande ogen en vroeg of het pijn deed. De tranen bleven komen tot thuis.

Elynn vond het zielig voor mij. Mijn hand in verband en met een mitella.
Ze zei steeds: En toen kreeg jij een prik, waarbij ze me ook echt in me arm duwt. En toen moest jij huilen. Ik zag het, wat zielig en dit herhaalt ze dan meerdere keren per dag.

Kusjes van Elynn tegen de pijn.

Doordat ik met mijn hand zit, is Rob deze week vrij om voor de meiden en mij te zorgen. Nog wat extra klusjes in huis worden door hem gedaan. Wat natuurlijk erg fijn is.
De pijn is met paracetamol te doen. Ik heb veel geslapen, want sliep de laatste tijd erg slecht.

Het drukverband mocht er woensdag af. A.s. maandag controle in het ziekenhuis en de maandag daarop gaan de hechtingen eruit.

Vanmorgen is Rob met Elynn naar ziekenhuis om bloed te prikken. Eigenlijk staat het voor maandag morgen op de planning, maar dan is Rob weer aan het werk en komt mijn moeder een beetje helpen. Mijn zus gaat mee naar de controleafspraak dus vandaag is een veel betere dag.

Vanmiddag dus naar verpleegkundige spreekuur bellen voor de uitslag.

Het gaat eigenlijk nog heel goed met Elynn. Ze zal al wel in aplasie zijn, maar ze heeft nog geen blaren in haar mond en zit nog niet onder de blauwe plekken. En natuurlijk het allerbelangrijkste ze heeft nog geen koorts gekregen.

De nieuwe MRI afspraak kwam ook binnen deze week en die staat gepland op 7 mei.