maandag 18 juni

Om 5 uur is Elynn al weer wakker. Ook Aimée is algauw beneden. Rob blijft liggen tot z'n wekker gaat. Ik ga met de meiden naar beneden.

Vandaag ga ik weer naar mijn werk. Ook heb ik een afspraak met de bedrijfsarts.

Met Aimée afgesproken dat wanneer ze bij het wegbrengen naar school niet meer huilt ze een centje krijgt.
Ik heb 5 centjes op het dressoir gelegd en als ze niet gehuild heeft mag ze als ze thuis komt 1 centje pakken. 1 voor elke dag. Eigenlijk moeten het er 6 worden, want zaterdags heeft ze zwemmen en daar huilt ze ook de laatste tijd.

Mijn moeder is er optijd, zodat ik Aimée naar school kan brengen. Helaas het begint keihard te regenen als we naar buiten moeten. Met paraplu's gaan we naar school.
Vandaag kan de ansichtkaarten die gemaakt zijn door ieder kind worden betaald en opgehaald. De opbrengst gaat naar school.

Ik lees 2 boekjes en Aimée hoeft niet te huilen. Ze zwaait terug als ik nog voor het raam sta.
Dan op weg naar de bushalte om naar mijn werk te gaan.

Ik ben kwart over 10 op het werk en ik heb om half 11 een gesprek met de bedrijfsarts. Ik werk op de 4e verdieping en de bedrijfsarts zit op de 1e. Ik ga zo laat mogelijk omdat je op de gang moet wachten en dus allemaal collega's langslopen. Ik heb niet zo'n behoefte om er met collega's op de 1e op de gang te moeten praten. Ook wil ik niet al te emotioneel het gesprek met de bedrijfsarts beginnen. Helaas het loopt iets uit. Genoeg collega's die mij aanspreken.

Tijdens het gesprek met de bedrijfsarts heb ik opzich mijn emotie de baas. Wel valt er af en toe een traan. We hebben het over de situatie nu. Hoe het gaat met Elynn, hoe het thuis gaat etc.

Wanneer ze op het laatst vraagt wat ik nodig heb om mijzelf beter te laten voelen. Dat ik niet zo emotioneel ben etc. breek ik. Als ik terug kijk naar november/ december dan ben ik al heel gegroeid en kan ik al beter met mijn emoties omgaan. Het is een heel proces die je doormaakt als je zo'n bericht krijgt dat je kind kanker heeft en dat de prognose somber is. Mijn doel is absoluut om weer mijn volledige uren te gaan werken. Thuis is ook al van alles geregeld met opvang dus als ik me helemaal goed zou voelen dan kan ik gewoon werken. Ik ben er alleen op dit moment nog absoluut niet in staat om mijn werk naar behoren te doen.

Wel doet het me goed om weer wekelijks op het werk te zijn, ookal ben ik alleen maar even 2 uur aanwezig.

Wanneer ik naar huis ga en ik de trap op loop naar het perron op het station vergeet ik de laatste tree en val behoorlijk op het perron. Normaal zou ik me kapot schamen nu doet het me niks. Ook dat het me pijn doet denk ik niet over na. Tenminste ik denk aan Elynn en wat voor pijn zij de afgelopen maanden moet hebben doorstaan.

Wanneer ik bijna thuis ben loop ik mijn straat in en loop op de stoep. Ik heb geen idee wat er gebeurde alleen dat ik dus vol op mijn plaat ging. Knieen kapot en pijnlijke handen.
Ik was er echt met mijn hoofd niet bij. Wat een dag.

Als ik thuis ben kan ik wel huilen en mijn knieën prikken. Ik huil niet moet weer aan Elynn denken.

Met mijn moeder afgesproken dat ik haar en Elynn zie als ik Aimée van school afhaal.

Om 2 uur kan ik AMC bellen om het tijdstip van morgen door te krijgen.

We moeten ons om 11 uur melden bij het dagcentrum. Vannacht om 12 uur moet de sondevoeding uit want Elynn moet nuchter zijn.

Met Elynn ging het goed. Ze heeft zich prima bij oma vermaakt. Zelfs nog even een tukje gedaan.

's middags speelt Aimée lekker buiten. Ook pakt ze gelijk het centje van het dressoir en stopt het in haar portemonnee.

Ik ben moe het was een rare dag vandaag.

Meiden inmiddels weer lekker aan het slapen.

Morgen de MRI. Duimen, duimen, duimen, duimen, duimen