Vanochtend staat de wekker om 7 uur. Ik ben nog super moe als de wekker afgaat en zet hem nog een keer uit.
Rob staat wel gelijk op en gaat douchen.
Beneden koffie, ontbijten en de tas inpakken en dan naar Elynn die vannacht bij Rob z'n ouders heeft geslapen.
Elynn is vrolijk, maar al vanaf 4 uur wakker. Ze wilde niet meer slapen maar tv kijken. Ook zegt ze steeds dat ze honger heeft, maar helaas ze moet nuchter blijven.
Snel emla creme op de PAC en pleister erop en tegen 8 uur rijden we weg.
We zijn al om half 9 op het dagcentrum. Rob zegt dat we wel even naar de afdeling kunnen om de PAC alvast aan te prikken, maar dat wil ik niet.
Pas tegen 10 uur mogen we naar de wachtruimte van de MRI. Er zitten nog de ouders van het kindje voor ons en de moeder huilt. Pfff heftig ik weet nog wel de eerste keer dat Elynn onder narcose moest en in de MRI moest. Ik voelde me waarschijnlijk hetzelfde. Nu is het routine en zijn we het gewend.
Als het andere kindje op de uitslaapkamer ligt mogen wij de ruimte van de MRI betreden. We hebben tevens gevraagd of ze tijdens de narcose de sonde bij Elynn willen vervangen.
Allereerst wordt gevraagd wie de patient is naam en geboortedatum en waarvoor we hier komen. Deze man, de anesthesist is een aparte man. Loopt ook raar en praat raar en maakt bewegingen. Rob en ik kijken elkaar aan. Elynn wilt niet bij mij op schoot en springt eraf.
We leggen haar op het bed, maar het duurt zolang voordat alles klaar staat en deze man haar gaat aanprikken. Gelukkig gaat het in 1 keer goed. Dan wordt de vloeistof ingespoten en valt ze in diepe slaap.
Als we naar beneden lopen moeten we lachen van de zenuwen. Rob vraagt me of ik nu toch niet liever naar de afdeling had gegaan. Ik ben wel een beetje huiverig voor de sonde plaatsen, maar ik ga ervan uit dat deze man kundig genoeg is ondanks zijn "handicap".
Als we op het plein lopen komen we een verpleegster tegen van de afdeling. We vertellen over deze man. Ze moet er ook om lachen, maar vertelt er wel bij dat het één van de beste is. Gelukkig maar. Ze bevestigt dat deze man Gilles de la tourette heeft. We moeten erom lachen.
We halen wat eten en drinken bij de ah-to-go en gaan naar buiten. Rob moet even roken. Daarna een mooie ketting gekocht voor Elynn als ze wakker wordt.
Het is inmiddels al kwart over 11 uur als we weer in de wachtkamer plaatsnemen. Inmiddels neemt de volgende ouder en kind ook plaats.
Uiteindelijk is het kwart voor 12 als we de uitslaapkamer in mogen. Het duurde allemaal wat langer omdat ze nieuwe foto's moesten nemen. Gelijk denk ik daar van alles bij.
De sonde zit erin maar wel minder ver als anders. We moeten zelf de plakkers op haar wang doen. Ook zit de naald nog in de PAC. Gelukkig verwijderd de verpleegster deze nog voordat Elynn wakker wordt. We willen de pleisters ook doen voordat ze wakker wordt omdat we anders bang zijn dat ze de sonde er per ongeluk uit trekt. Alleen heeft deze man het een beetje raar geplakt en lukt ons het niet om alles te verwijderen. Elynn wil graag verder slapen en wordt erg verdrietig en boos.
Uiteindelijk wilt ze toch mee naar huis. Inmiddels is het half 1. Rob brengt me naar mijn werk.
Ik ben om 6 uur weer thuis. Elynn heeft toen ze thuiskwamen nog geslapen en Rob heeft haar om half 4 wakker gemaakt. Ze heeft al van alles gegeten of tenminste wat hapjes van genomen.
Mijn moeder stuurt af en toe een foto van Aimée en wat ze gedaan hebben. Volgens mij vermaken ze zich prima. Ben benieuwd hoe mijn grote moppie het allemaal vindt en of ze het verder leuk heeft. Morgenavond is ze er gelukkig weer.
Net is Elynn lekker gedoucht en naar bed gebracht.
Vrijdag uitslag MRI. Aan de ene kant heb ik er een goed gevoel over, omdat het nog zo goed met haar gaat. Maar aan de andere kant probeer ik me erg voor te bereiden op slecht nieuws zodat de klap vrijdag niet zo groot is. Op de een of andere manier denk ik altijd het slechtste, zodat het alleen maar kan meevallen, maar ik hoop natuurlijk dat alles nog stabiel is en we gewoon verder gaan met de chemokuren die ze nu krijgt.
Elynn roept weer vanuit haar bed. Ze zegt het zo grappig. Mama jij moet nu echt komen, anders Hiep Hoi.
Hahahaha geen idee wat ze met die Hiep Hoi bedoelt. Ik ga maar even naar haar toe en vertellen dat ze toch echt moet slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten